Maximo i Bartola - ''azteckie rodzeństwo''
Dziwne, spłaszczone kształty głów tego rodzeństwa były wynikiem tzw. mikrocefalii - wrodzonej wady rozwojowej, która objawia się pomniejszoną mózgoczaszką. Ich przypadłość wiązała się również z upośledzeniem psychicznym.
Urodzili się w Salwadorze (Mezoameryka) około połowy XIX w. Matka oddała ich kupcowi, który przyobiecał jej, że zajmie się wykształceniem i wychowaniem rodzeństwa. Nie wywiązał się ani z jednego, ani z drugiego. Zaczął pokazywać dzieci w tzw. ludzkim zoo . Przekonywał przy tym publikę, że osobliwą parę odnalazł w ruinach azteckiej świątyni.
Później Maximo i Bartola występowali również w Ameryce Północnej i Europie. Wiadomo, że w 1867 r. wzięli ślub. Data śmierci dwójki nie jest ustalona.