Diabeł u ojca Rydzyka

Ojcowie redemptoryści mają 20% z każdego sprzedanego produktu. To dobry znak, nie mający nic wspólnego z merkantylizacją ich dzieła. Jeśli ta telewizja ma być nowoczesna i konkurencyjna, to musi zarabiać na reklamach i oby nie dała sobie wmówić, jak media publiczne, że część rynku reklamowego należy oddać TVN-owi.

Jest jedno "ale". Sacrum i profanum miesza się w zakupach Tele-mango na całego. Firma Mango kooperująca z "Trwam" sprzedaje wulgarne gadżety erotyczne, proponuje je wraz z samoprzylepnymi medalionami św. Krzysztofa dla kierowców i książkami o Janie Pawle II. W nocy Mango oferuje usługi seksualne z wykorzystaniem kobiet. Co na to ojciec Tadeusz Rydzyk? W umowie z Mango zastrzegł, że w TV Trwam nie będą reklamować żadnych kaset ani kajdanek obok kremu ze ślimaków na zmarszczki. Tylko, że ten gest redemptorystów jest niewystarczającym truizmem. Po prostu telewizja katolicka nie powinna kooperować z firmą, która sprzedaje pornografię.

Kryje się za tym merkantylnym kuriozum ideowa niekonsekwencja. Stanisław Michalkiewicz, Rafał Ziemkiewicz, Janusz Korwin-Mikke królujący w klimacie inteligenckich kompleksów RM, głoszą radykalną doktrynę ekonomiczną, przedkładającą zysk nad osobę ludzką i osobową wykładnię pracy. "Absolutny prymat rynku" kreujący "niesprawiedliwą dystrybucję dóbr" kontrastuje z ładem społecznym postulowanym przez KRK. Taki liberalizm ekonomiczny wielekroć był potępiany przez Jana Pawła II, co znalazło wyraz w katechizmie Kościoła katolickiego. (KKK, 2424-2425). Ukłon w stronę moralności katolickiej niewiele jest wart, gdy pomijana jest sprawiedliwość społeczna.

Dylematy wokół firmy Mango to wierzchołek góry lodowej. Czy zysk należy osiągać za każdą cenę? Teraz na to pytanie przychodzi odpowiedzieć tym, którzy z wielką odwagą wytykali nadużycia liberalizmu.

Kto by miał jeszcze wątpliwości co do diabolicznego wymiaru wolnego rynku, uwolnionego od etycznych standardów, ten nie powinien mieć żadnych wątpliwości, co do posługiwania się przez szatana nienawiścią i wojną. W trakcie wojny libańskiej oglądnąłem Puls Dnia i zrzedła mi mina. Przecież za wcześnie na zmianę katolickiej telewizji w Fox News. W studiu zaproszeni goście: Nowakowski, Jonas, Bekker. Publicystyczny design – ostatnio bardzo modny: trzech panów i odpytujący.

Według nich operacja Izraela jest bolesna, ale konieczna. Izrael zrobi swoje - ten pas buforowy - Arabowie trochę pokrzyczą, ale będzie spokój na wiele lat. Nowakowski: „Moment, gdy wkroczono do Bagdadu, był najdogodniejszym do zrobienia porządku w Teheranie - zaprzepaszczono wielką szansę”. Wszyscy Panowie się zgadzali - to nie była dyskusja, gdzie ścierają się tezy. W studiu unosił się duch euforii, jakbyśmy byli świadkami zmiany historii na lepsze.

Nie jestem przeciwny wygłaszaniu takich tez, ale przy braku reprezentacji innych poglądów kreują one klimat złowrogiego milczenia wokół międzynarodowej tragedii. To jedno. A drugie: przecież stanowisko Watykanu nie może być przemilczane w katolickiej telewizji. Co gorsza, absurdalny głos neokonserwatystów zaprzecza stanowisku Kościoła wobec tragedii libańskiej. Watykan popierał, również politycznie - jak nigdy, apel Bejrutu o natychmiastowe zawieszenie izraelskiej ofensywy na Liban. Z oburzeniem redaktorzy L’Osservatore Romano pisali w trakcie nalotów na Bejrut: "Organizacja Narodów Zjednoczonych chowa głowę w piasek, podczas gdy Liban płonie". Co zaś do argumentów Jonasa i Nowakowskiego na rzecz rejterady izraelskiej, jestem zdania, że mnożenie gett biedy i rozpaczy wokół Izraela nie przysporzy mu szczęścia i pokoju. Te getta będą wylęgarnią nienawiści, bo przemoc rodzi przemoc. Izrael dotyka powierzchni problemu. Jego sednem jest okupacja ziem palestyńskich. Ziemie bezprawnie zajęte przez Izrael muszą być
oddane Palestyńczykom. W miejsce zlikwidowanego Hamasu czy Hezbollachu przyjdą dziesiątki następnych organizacji.

Piszę o tym, bowiem retoryka wojenna głupawo powraca i będzie powracać w ustach naszych dziennikarzy i polityków. Ci politycy i dziennikarze nie mają prawa doklejać naszej tożsamości narodowej do nikczemnego podboju wolnych ludów i zagarniania ich zasobów naturalnych.

Zawsze w takich sytuacjach rodzi się pytanie: co możemy zrobić my katolicy, ewangelicy, prawosławni – tak konkretnie i bez hipokryzji. Nie tylko w konflikcie arabsko-palestyńskim, ale i w Somalii, Afganistanie, Iraku. Jeśli jednak Australijczyk Rupert Murdoch, właściciel potężnego międzynarodowego koncernu News Corporation, wykupi większość udziałów w należącej do franciszkanów Telewizji Puls, to czy takie głęboko ludzkie pytania nie ugrzęzną w lawinie jakiejś diabolicznej argumentacji sztampowych dziennikarzy... Może się bowiem niepokojąco zmienić formuła tej telewizji.

Konikiem neokonserwatystów jest religijność i etyka katolicka, ale ich sprzeciw wobec aborcji zanurzony jest w chaosie wojennej retoryki. Jedna rzeź zastępuje drugą. I O JAKIEJ RELIGIJNOŚCI MOWA? Będziemy mówić o Panu Jezusie i milczeć na temat zabijanych Palestyńczyków albo o innych niesprawiedliwościach PROWOKOWANYCH przez kapitał, którego reprezentantem jest Murdoch? Franciszkanie wraz z Episkopatem muszą przemyśleć konsekwencje swojej decyzji o zaangażowaniu kapitału Murdocha. On jest twardym, bezwzględnym graczem, częścią większej, trudnej do ogarnięcia całości. Większościowy udział nie uchroni franciszkańskiej telewizji przed tak silnym partnerem, Murdoch jest bowiem typem medialnego drapieżcy pożerającego kontrahentów w całości, zwłaszcza w warstwie ideologicznej.

"Liberalizm" i "konserwatyzm", to jakieś semantyczne pułapki zastawione na szarych obywateli, którzy poszukują swojej tożsamości politycznej i religijnej. Jakże może być inaczej skoro ten sam procent Polaków tęskni za wartościami tradycyjnymi i nie chce wysyłania polskich sił zbrojnych do krwawego tłumienia takich samych powstań, jakie wzniecali nasi przodkowie w obronie niepodległości. W tym zgadzają się z „lewakami”, podobnie jak głowa Kościoła katolickiego. Ci sami Węgrzy, którzy walczyli z komunistami o kapitalizm, dziś odrzucają tę jego wersję, która kreuje nierówność sił w wolnorynkowej konkurencji i fatalną rozprzedaż depozytu narodowego. Tych pozornych asymetrii jest dużo więcej.

My ludzie, obywatele, chrześcijanie jesteśmy szufladkowani jak bohaterowie filmu "Cube" z takim rezultatem, że resetuje się nam jakąś część naszych poglądów, by rzekomo zachować inną ich część. Zawęża się nam pole wyboru tak, żeby nasz wybór zawsze w jakiejś warstwie korelował z interesem Murdochów, Springerów, Speerów. (Paradoks amerykańskiej demokracji: popieram penalizację aborcji i jestem przeciwny wojnie w Iraku – na kogo mam głosować?) A gdzie korzyść szarych obywateli świata? Więc niech im będzie: stając w obronie bombardowanych jestem liberałem, dla homoseksualistów konserwatystą. Ale pozwólcie panowie dziennikarze i politycy, że dla siebie pozostanę chrześcijaninem.