Dżuma przez wilgoć

Średniowiecze przyniosło natomiast znacznie większą stabilność klimatyczną i stosunkowo ciepłą pogodę (do ok. 1300 roku - tzw. "średniowieczne optimum klimatyczne"), choć epidemia dżumy (tzw. "czarna śmierć") nałożyła się na okres wyjątkowo wilgotny, sprzyjający rozwojowi bakterii dżumy. Ostatni duży okres zimna w Europie (tzw. "mała epoka lodowa") miał miejsce od XIV wieku do połowy XIX wieku. Szczególnie chłodne były okresy około roku 1650 oraz 1770, zwane odpowiednio minimami Maundera i Daltona).