Wojna pozycyjna
Wojska australijsko-nowozelandzkie (nazywane w skrócie ANZAC) wylądowały dwa kilometry na północ od miejsca planowanego lądowania, gdzie zamiast szerokiej równiny znajdowały się trudne do pokonania, ostre wzniesienia. Z kolei żołnierzy brytyjskich desantowano wprost pod lufy tureckich karabinów maszynowych i tylko dzięki pomocy ogniowej z okrętów stojących przy plaży udało im się utrzymać pozycje.
Zamiast szybkiej wojny manewrowej, jaką zakładał aliancki sztab, nastąpiły wyniszczające walki pozycyjne prowadzone z okopów, na wzór tych z frontu zachodniego.
Na zdjęciu: australijscy artylerzyści w czasie prowadzenia ostrzału. Maj 1915.