Abp Życiński: kobiety z Kazimierza nie są zakonnicami

"W styczniu br. watykańska Kongregacja do Spraw Instytutów Życia Konsekrowanego nadesłała do mnie dokument, który ostatecznie zamyka tę bolesną i nabrzmiałą sprawę" - pisze metropolita lubelski w liście opublikowanym w czwartek na stronie internetowej archidiecezji lubelskiej.

"Łącząc się razem z Wami w wytrwałej modlitwie, pragnę Was równocześnie poinformować, iż Kongregacja ostatecznie potwierdziła decyzję o wyłączeniu osób przebywających w domu zakonnym w Kazimierzu ze wspólnoty zakonnej. Skutkiem tego żadna z obecnych mieszkanek tego domu nie jest już zakonnicą" - czytamy w liście.

Abp Życiński przytacza słowa sekretarza Kongregacji abp. Giana Franco Gardina: "ex-zakonnice, jak i pozostające wraz z nimi dziewczęta, nie mają tytułu do zamieszkiwania w domu w Kazimierzu Dolnym, będącym prawowitą własnością Zgromadzenia".

Metropolita podkreśla, że dom ten został wzniesiony w dużym stopniu dzięki ofiarom wiernych i sponsorów z Polski, Niemiec i USA, "którzy byli przekonani, iż będzie on służył Zgromadzeniu trwającemu w jedności z Ojcem Świętym i całą wspólnotą Kościoła".

"Obecne mieszkanki domu odrzuciły tę jedność, stawiając nad nią rzekome prywatne objawienia i techniki bioenergoterapeutyczne, które nie mają nic wspólnego z życiem duchowym" - pisze arcybiskup.

Metropolita lubelski podkreśla, że wytworzona sytuacja jest bolesna. Prosi wiernych, aby nie okazywali niechęci byłym zakonnicom. "Bądźcie życzliwi wobec rodziców, którzy przyjeżdżają, by odwiedzić swe córki i przekonać je do przyjęcia decyzji Stolicy Apostolskiej. Szczególnie oni wymagają współczucia i solidarnej opieki. Równocześnie jednak zachowajcie świadomość, że sam habit nie czyni nikogo siostrą zakonną i że nie wolno zastępować Ewangelii Jezusa Chrystusa przywidzeniami traktowanymi jako objawienia prywatne. Te ostatnie nie mogą być nigdy ważniejsze od nauczania Kościoła" - pisze metropolita.

Arcybiskup zacytował też słowa z pisma, w którym Kongregacja wyraża nadzieję, że "lokalne władze udzielą pomocy s. Barbarze Robak - przełożonej generalnej Zgromadzenia Sióstr Rodziny Betańskiej, w odzyskaniu własności w Kazimierzu Dolnym i przekazaniu jej na cele własne Zgromadzenia".

S. Barbara Robak nie chce rozmawiać z dziennikarzami. Nie wiadomo dokładnie, ile byłych zakonnic przebywa w domu w Kazimierzu.

Konflikt w klasztorze w Kazimierzu Dolnym trwa od ponad roku. W sierpniu 2005 r. watykańska Kongregacja ds. Instytutów Życia Konsekrowanego odwołała z funkcji przełożonej generalnej zakonu siostrę Jadwigę Ligocką a mianowała nową - siostrę Barbarę Robak. Decyzja taka zapadła po wizytacji delegata Kongregacji w klasztorze w Kazimierzu.

Przyjechał on tam z powodu skarg niektórych sióstr. Jak informował abp Życiński powodem odwołania przełożonej był jej styl kierowania zakonem "z odwołaniami do prywatnych natchnień otrzymanych od Ducha Świętego". Siostra Jadwiga Ligocka i popierające ją betanki w Kazimierzu nie uznały nowej przełożonej.

W lutym ub.r. Sekretariat Stanu Stolicy Apostolskiej skierował list do betanek w Kazimierzu, w którym podtrzymał wcześniejsze decyzje o odwołaniu przełożonej. Była to odpowiedź na wystąpienie zakonnic z Kazimierza Dolnego do papieża Benedykta XVI. Abp Życiński nałożył interdykt na księży, którzy odprawialiby mszę świętą na terenie klasztoru bez jego pisemnego zezwolenia.

W listopadzie ub.r. abp Życiński informował, że 10 sióstr z kazimierskiego domu zakonnego, zostało wydalonych z zakonu. Dekrety o wydaleniu wydane przez watykańską Kongregację dotyczyły sióstr, które miały już złożone śluby wieczyste.

Zgromadzenie Sióstr Rodziny Betańskiej powstało w 1930 r. Jego głównym zadaniem jest pomoc kapłanom w spełnianiu obowiązków parafialnych. Betanki m.in. prowadzą katechezę, odwiedzają chorych, pracują jako zakrystianki i organistki. Swoje domy zakonne mają w wielu miejscach w Polsce, pracują także za granicą.