70 lat w psychiatryku za kradzież, której nie popełniła

Wszystko zaczęło się w 1937 roku, kiedy Jean Gambell zarzucono kradzież pieniędzy z gabinetu lekarskiego, w którym pracowała jako sprzątaczka.

Choć pieniądze się później znalazły, Gambell została skazana na podstawie ustawy z 1890 roku, która pozwalała na karanie drobnych kradzieży zamknięciem w szpitalu psychiatrycznym. Przenoszono ją całe życie z zakładu do zakładu dla chorych umysłowo, a w końcu umieszczono w domu opieki.

W tym czasie urwał się jej kontakt z rodziną, która myślała, że Jean zmarła. Jednak w sierpniu tego roku jeden z jej młodszych braci natrafił przypadkowo na list, dzięki któremu dowiedział się, że staruszka żyje. 63-letni David Gambell natychmiast zatelefonował do schroniska w Macclersfield, gdzie przybywała jego siostra.

David i jego brat, Alan, którzy nie widzieli swej siostry od czasów wczesnego dzieciństwa, pojechali nie zwlekając do domu opieki. Tam uprzedzono ich, że 85-letnia Jean jest kompletnie głucha i pewnie ich w ogóle nie rozpozna.

To było nie do wiary. Do pokoju weszła staruszka o lasce. Popatrzyła na nas i zawołała: Alan, David! Gorąco nas obu uściskała. To było wielkie wzruszenie... - opowiadał David Gambell.

Siostra - mówi pan Gambell - całe życie próbowała bez skutku wytłumaczyć władzom szpitalnym, że ma rodzinę i nie musi przebywać zamknięta w zakładzie psychiatrycznym. Nikt jednak nie chciał jej słuchać.

Jej bracia znaczną część dzieciństwa spędzili w przytułku, ponieważ ich rodzice byli bardzo biedni. Wspominają jednak, że ojciec próbował wszelkimi siłami uwolnić córkę uznaną za nie w pełni poczytalną z zakładu psychiatrycznego. Nie udało mu się, ponieważ zagubiona została dokumentacja dotycząca jej sprawy.

Teraz, po 70 latach, służby socjalne mają przeprowadzić dochodzenie w sprawie przetrzymywania Jean Gambell w zakładach psychiatrycznych.