Saddam Husajn: mroczna historia krwawego dyktatora

Saddam Husajn urodził się 28 kwietnia 1937 roku w małej wiosce Audża na przedmieściach Tikrit. Najważniejszą osobą w życiu chłopca nie był jego ojciec, ale wuj Chajrallah, wykształcony i ambitny oficer. Saddam nigdy nie poznał swego ojca, wychowywany był przez ojczyma, który wykorzystywał go do pracy przy gospodarstwie. To wuj spełniał ojcowskie obowiązki względem chłopca. On także nadał Husajnowi imię: „Ten, który stawia czoło”. To Chajrallah także zabrał Saddama do Bagdadu i zapisał do nacjonalistycznego gimnazjum. Jego nauka nie trwała jednak długo. W 1958 doszło do zamieszek w czasie których Husajn oskarżony został o zabicie działacza komunistycznego w Tikrit. Trafił do więzienia. Zwolniono go z powodu braku dowodów. Saddam zgodnie z radą wuja wstąpił do partii Baas. Po nieudanym zamachu na generała Kamisa musiał wyjechać z kraju. To z tego okresu
pochodzi legenda stworzona prawdopodobnie przez samego Saddama. Miał on bowiem ciężko ranny przepłynąć Tygrys, a później uciekać na kradzionym koniu przez syryjską pustynię. Na podstawie tej opowieści powstał także film propagandowy.

Kiedy w 1963 partia Baas obaliła generała Kamisa, Saddam wrócił do Iraku. Został szefem wewnętrznych służb bezpieczeństwa partii. Początkowo nie udzielał się politycznie. Prawdopodobnie czekał na wzmocnienie partii. Aktywnie działał za to w aparacie bezpieczeństwa. W Iraku podejrzewano nawet, że to Husajn właśnie stoi za „Rzeźnikiem z Bagdadu”, tajemniczym bandytą, który bestialsko mordował mieszkańców irackiej stolicy. Po kolejnym puczu, tzw. rewolucji lipcowej, Saddam został wiceprezydentem, zastępcą krewnego al-Bakara,. Był rok 1969, Husajn miał zaledwie 32 lata.

Saddam bardzo szybko zdołał uzależnić od siebie prezydenta Iraku. Otoczył go kręgiem zaufanych sobie pracowników. Sam zajął się wyniszczaniem przeciwników partii Baas, a także wciąganiem członków swojej licznej rodziny do służb specjalnych. Kiedy pewny był już swojej pozycji, umieścił al-Bakara w areszcie domowym, a sam ogłosił się prezydentem Iraku. Był rok 1979.

Husajn trzyma ster
Zaraz po objęciu całkowitej władzy Husajn doprowadził do rozłamu w Baas twierdząc, że niektórzy członkowie partii zamierzali sprzedać Irak Syrii. W czystkach przeprowadzonych w tym czasie zginęło kilkadziesiąt osób. Odpowiednie decyzje w sprawie wydobycia i eksportu ropy pozwoliły mu na zbudowanie olbrzymiej potęgi. Nie było państwa, które nie byłoby zaślepione możliwością zarobienia w Iraku. Saddam doprowadził do zerwania kompanii naftowej z Wielką Brytanią i Stanami Zjednoczonymi, zaczął dbać o armię. Pozwalał pracować kobietom i walczył z analfabetyzmem. Wszystko to odwracało uwagę świata od terroru, jaki już wówczas miał miejsce wewnątrz imperium.

Saddam rozszerza wpływy
Już w niespełna rok po objęciu władzy Saddam postanowił uderzyć na Iran. Miał nadzieję, że walka będzie krótka i przyniesie Irakowi olbrzymie korzyści. Ku zaskoczeniu Husajna wojna trwała aż do 1988 roku i osłabiła państwo irackie. Saddam znalazł jednak wyjście z sytuacji. O pomoc zwrócił się do państw zachodnich. Poparcie Stanów Zjednoczonych i państw europejskich, a także pomoc militarna pozwoliła Irakowi na odbudowanie potęgi. Niezadowolonych Irakijczyków Saddam starał się udobruchać promocją własnej osoby. Rozwieszał w całym państwie plakaty ze swoim wizerunkiem, przekonywał Irakijczyków, że jest potomkiem Muhammada, rozpowszechniał informacje o własnych dokonaniach. Już wtedy rozpoczął produkcję broni masowego rażenia. A niepokój Europy i USA wzrastał.

2 sierpnia 1990 roku Irak zajął pola naftowe w Kuwejcie. Atak ten spotkał się z natychmiastową reakcją ONZ. Ponieważ Saddam nie reagował na apele i zdecydowane żądania opuszczenia Kuwejtu doszło do akcji, która do historii przeszła pod nazwą „Pustynna Burza”. Przeciwko Irakowi wystąpiła koalicja 29 państw europejskich pod dowództwem USA. Po stronie Iraku walczyły Jordania, Kuba, Libia, Jemen, Palestyńczycy i Indie. Akcja zakończyła się kapitulacją Husajna. Prezydent Iraku zawieszenie broni nazywa jednak swoim zwycięstwem. George Bush zadecydował, że nie dojdzie do obalenia Husajna. Był przekonany, że po przegranej wojnie uczynią to sami Irakijczycy. Bardzo się jednak pomylił. Mieszkańcy państw arabskich nadal uważali Saddama za symbol arabskiej dumy, męstwa i waleczności. Wycofując się z Kuwejtu Husajn i tak miał ostatnie słowo. Podpalił
bowiem 500 szybów naftowych wywołując skażenie ekologiczne na obszarze od Kuwejtu po Arabię Saudyjską.

Od momentu kiedy Saddam zaczął zajmować kluczowe stanowiska w państwie, do polityki wciągał także członków swojej rodziny. Najważniejsze funkcje w Iraku pełnili zawsze bliżsi lub dalsi krewni Husajna. Gdy ktoś stawał się niewygodny, ginął w niewyjaśnionych okolicznościach. Tak stało się między innymi z bratem żony Saddama.. Na czele całego klanu stała matka Husajna, która po śmierci jego ojca jeszcze trzykrotnie wychodziła za mąż. Najwyższe stanowiska w państwie zajęli trzej bracia przyrodni Saddama. Z rodziny ojca Husajna wywodził się Ali Hasan znany jako „chemiczny Ali”. To on właśnie, na rozkaz Saddama, gazował zbuntowanych Kurdów. W czasie wojny z Iranem Kurdowie wytyczyli sobie samodzielne terytorium na północy Iraku. Amia iracka pod dowództwem „chemicznego Alego” dokonała rzezi zamykając Kurdów w obozach koncentracyjnych. „Chemiczny Ali” zagazował w
tym czasie kilka tysięcy kobiet i dzieci. Później „zasłynął” jeszcze w czasie najazdu na Kuwejt. Po zajęciu kraju Ali został gubernatorem. Zajął się okradaniem tego małego państwa i prześladowaniem mieszkającej tam ludności.

Na dworze Saddama wszyscy połączeni są więzami rodzinnymi, małżeństwami, interesami. Rodzina Husajna rządzi Irakiem kierując się własnymi prawami i strukturami. Na początku lat 80. to właśnie mężczyźni z rodu Husajna stworzyli własne więzienia i sale tortur. Nikt do tej pory nie wie, ile osób zginęło tam bez wyraźnego powodu i w niejasnych okolicznościach.

Saddam w 1963 roku ożenił się z Sadżidą, córką wuja Chajrallaha. Mają dwóch synów i trzy córki. O synach Husajna - Udaju i Kusaju - zaczęło być głośno w latach 80., kiedy Saddam wprowadził ich w świat wielkiej polityki. Szczególnym okrucieństwem bardzo szybko zasłynął Udaj – podobny do Saddama i z wyglądu i ze sposobu bycia. Rozpieszczony i rozkapryszony wciąż zaspokaja swoje najbardziej wyszukane zachcianki. Kieruje mediami irackimi, ale także zajmuje się przemytem tytoniu, heroiny, alkoholu, a także ropy naftowej. Pierworodny Saddama świetnie wpisuje się w charakter rządów ojca. W zbrodniach, zastraszaniu i krwawych egzekucjach nie ma sobie równych. Udaj kieruje także bojówkami „Młode Lwy”. Oddział ten zasłynął szczególnie w roku 2000, kiedy to na rozkaz młodego Husajna ścięto głowy 30 prostytutkom i dla przykładu rozmieszczono je na bagdackich
ulicach.

Młodszy syn Kusaj nie udziela się tak bardzo jak starszy, choć wiadomo, że bracia rywalizują ze sobą o wpływy i dominację. Nie słychać także, aby Kusaj popełniał takie zbrodnie jak Udaj. Ojciec młodszemu synowi powierzył kierowanie służbami bezpieczeństwa.

Samotny król w swoim królestwie
Saddam w swoich pałacach mieszka sam. W związku z kłopotami z synami Husajn odsunął ich od władzy. Najbliższe stosunki utrzymuje teraz jedynie ze swoim sekretarzem Abedem Hamidem Mahmudem. Sekretarz ma prawo podpisywać wyroki śmierci, jest także szefem tajnego komitetu, który ukrywa informacje na temat irackich zapasów broni. Osamotnienie Saddama nasiliło się szczególnie w roku 1995, kiedy dwaj zięciowie postanowili uciec z Iraku zabierając żony i dzieci. Skryli się wówczas w Jordanii. Jeden z zięciów Husajna zdradził wówczas ONZ tajemnice dotyczące produkcji broni i działalności służb bezpieczeństwa. Saddam zmuszony został do ujawnienia część zapasów broni chemicznej i biologicznej. Kiedy sprawa ucichła zięciowie postanowili pogodzić się z teściem. Po powrocie do Iraku oddział komanda szybko się z nimi rozprawił.

Teraz Saddam doskonale zdaje sobie sprawę w jakim jest niebezpieczeństwie. Czyhają na niego nie tylko Stany Zjednoczone i państwa europejskie. Otaczają go także Kurdowie, sunnici, szyici – plemiona, które przez lata znosiły represje i tortury ze strony Saddama i jego rodziny. Prawdopodobnie czekają tylko na odpowiednią chwilę, aby zaatakować krwawego dyktatora. Jaki będzie następny krok jednego z najpotężniejszych władców na świecie? Wie to tylko on sam. (iza)