Zygmunt i Wanda Szadkowscy spoczęli w Panteonie Wielkich Polaków

Poprzedzającą złożenie prochów mszę pogrzebową odprawił metropolita warszawski kard. Kazimierz Nycz, który powiedział, że Szadkowscy mogą być wzorem miłości do ojczyzny.

- Otrzymujemy kolejny wzór do naśladowania w drodze miłości ojczyzny. Oni potrafili to czynić w o wiele trudniejszych momentach i czasach i są dla nas przykładami, jak kochać Polskę, jak Polsce służyć, jak dla Polski pracować - powiedział.

Zaznaczył, że Szadkowscy byli "dobrym, świętym małżeństwem, wspomagającym się w każdej sytuacji".

List do uczestników uroczystości skierował prezydent Bronisław Komorowski. Napisał w nim m.in., że Szadkowski "całe swoje życie oddał w służbę Rzeczypospolitej i rodakom". "W każdą ze spraw, w które się zaangażował, Zygmunt Szadkowski wkładał całe serce. Wszystko bowiem czynił z myślą o budowaniu społeczeństwa obywatelskiego, które kiedyś będzie mogło się odrodzić na powrót w wolnej ojczyźnie. We wszystkich tych dziełach wspierała go niestrudzenie jego ukochana małżonka" - napisał prezydent.

Komorowski przypomniał, że w 1990 r. Szadkowski stanął na czele delegacji, która przygotowała przekazanie insygniów prezydenckich z Londynu do Warszawy.

W uroczystości wzięli udział m.in. syn i córka Szadkowskich, Karolina Kaczorowska - wdowa po ostatnim prezydencie RP na uchodźstwie Ryszardzie Kaczorowskim, a także politycy, m.in. wicemarszałek sejmu Marek Kuchciński.

Był to ponowny pochówek Szadkowskich, ich prochy zostały przeniesione z cmentarza parafialnego w pruszkowskim Żbikowie.

Zygmunt Szadkowski urodził się 5 stycznia 1912 r. w Warszawie. Był absolwentem Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W 1938 r. rozpoczął pracę w służbie dyplomatycznej na Łotwie. W listopadzie 1939 r. został zaprzysiężony do Związku Walki Zbrojnej. Oddelegowany przez Naczelnego Wodza gen. Władysława Sikorskiego jako emisariusz rządu do tworzenia dróg przerzutowych z Rumunii do kraju i na Bliski Wschód, za co został odznaczony Krzyżem Armii Krajowej.

Od 4 czerwca 1940 r. był żołnierzem Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Brał udział w obronie Tobruku i w walkach o Gazalę. Za kampanię Libijską odznaczony Krzyżem Walecznych.

Z harcerstwem, do którego wstąpił w 1919 r., związany był do końca życia. W czasie II wojny światowej był komendantem ZHP na Wschodzie, na indywidualny rozkaz Naczelnego Wodza, gen. Kazimierza Sosnkowskiego tworzył kursy instruktorów harcerskich w Isfahanie. Przewodniczącym ZHP z siedzibą w Londynie był do 1967 r. Za działalność harcerską odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Po zakończeniu wojny przebywał we Włoszech i Palestynie, w 1947 r. osiadł w Londynie. Od początku pracował w Stowarzyszeniu Polskich Kombatantów, pełniąc przez wiele lat funkcję prezesa Światowej Federacji oraz oddziału w Wielkiej Brytanii, za co został odznaczony Komandorią Orderu Odrodzenia Polski.

Trzykrotnie był ministrem w rządach emigracyjnych. Był członkiem Komitetu Obrony Imienia Polskiego, Członkiem Rady Instytutu Polskiego Akcji Katolickiej, działał w Komitecie Opieki nad Cmentarzami Wojennymi Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Był członek Komitetu Budowy Pomnika Katyńskiego, odsłoniętego w Londynie w 1976 r.

Przewodniczącym Rady Narodowej RP, czyli marszałkiem polskiego parlamentu na uchodźstwie, Szadkowski był przez trzy kadencje, aż do jej rozwiązania w grudniu 1991 r. Przewodniczył delegacji negocjatorów przekazania insygniów władzy z Londynu do Polski w 1990 r. Za swą działalność w Radzie Narodowej RP został odznaczony Wielką Wstęgą Orderu Odrodzenia Polski.

Zmarł w Londynie 5 września 1995 r.

Wanda Szadkowska z d. Malinowska urodziła się 23 sierpnia 1912 r. w Łapach. Towarzyszką życia Zygmunta Szadkowskiego była przez 60 lat. Zmarła 5 listopada 1999 r. w Londynie.