"Tajny współpracownik 'Wacław' jest jednostką inteligentną, sprawdzoną, o dużym doświadczeniu operacyjnym" - pisali o Andrzeju Mazurze jego przełożeni ze Służby Bezpieczeństwa.
"Wacław" zakładał tajne organizacje, by je potem ujawnić, wydawał pismo podziemne, by przenikać do tajnych drukarni opozycji, i przez prawie 40 lat donosił na znajomych i przyjaciół. Co do tego nikt się nie spiera - zachowało się kilkaset meldunków tego konfidenta. Sprawą sporną było to, czy "Wacław" to Andrzej Mazur - łódzki socjolog, zmarły w 1995 r.
Dobrego imienia Mazura broni wdowa po nim, która oskarżyła prezydenta Łodzi Jerzego Kropiwnickiego o naruszenie dóbr osobistych. Powodem była jego wypowiedź drukowana na łamach "Dziennika Łódzkiego", że Mazur był "klasycznym donosicielem". Proces ten jeszcze się toczy.
Zdaniem "DŁ", lektura akt Służby Bezpieczeństwa i Urzędu Bezpieczeństwa, w których występuje nazwisko Andrzeja Mazura, nie pozostawia żadnych wątpliwości co do tego, że był agentem. W niektórych miejscach można się tego domyślać, w innych czytamy o tym wprost.
Nie zachowała się teczka personalna tajnego współpracownika o pseudonimie "Wacław". Szkoda, bo jej zawartość - na przykład pokwitowania pieniędzy - mogłaby bardzo pomóc w identyfikacji "Wacława". Ocalały jednak trzy "teczki pracy", czyli zbiór kilkuset jego meldunków z lat 1975-1983, spisywanych i komentowanych przez oficera SB, na ogół przez podpułkownika Czesława Chojaka.
Teksty te były pisane przez oficera prowadzącego i na ogół dzielą się na trzy części: najpierw jest informacja o tym, czego "Wacławowi" udało się dowiedzieć, potem "zadanie", jakie sobie wyznacza, wreszcie "uwagi i wnioski" oficera prowadzącego. (PAP)
