Zmarł Józef Kowalski, ostatni żołnierz wojny o niepodległość

Zobacz też: Dramat Polaków zesłanych na Syberię

Kowalski walczył jako żołnierz 22. Pułku Ułanów Podkarpackich w wojnie polsko-bolszewickiej. Uczestniczył m.in. w Bitwie pod Komarowem (k. Zamościa) - największym starciu kawalerii polskiej i bolszewickiej, w którym wojska polskie rozbiły główne siły 1. Armii Konnej Budionnego. Weteran brał również udział walkach we wrześniu 1939 r. Po przegranej wojnie obronnej trafił do obozu jenieckiego, z którego uciekł wspólnie z innymi więźniami.

Do 93 roku życia Józef Kowalski prowadził gospodarstwo rolne. Gdy stan zdrowia nie pozwalał mu na dalszą pracę, przekazał swój majątek na rzecz Skarbu Państwa i zamieszkał w Domu Pomocy Społecznej w Tursku.

"Jako kawalerzysta stawał Pan w obronie polskich granic - najpierw w określonej mianem 18. największej bitwy świata - Bitwie Warszawskiej 1920 roku, a następnie w wojnie obronnej 1939 roku, znosząc później lata niewoli w niemieckim obozie jenieckim. Po wojnie, po zaanektowaniu Podola przez imperium sowieckie, nie powrócił Pan do rodzinnego gospodarstwa, lecz znalazł swoją nową małą ojczyznę w ziemi lubuskiej, w Przemysławiu, gdzie był Pan znany jako hodowca i znawca koni wierzchowych, ojciec rodziny, człowiek prawy i pełen pogody ducha. W Pana osobie ludzie młodzi odnajdują przykład i zachętę do tego, aby żyć godnie i pięknie" - pisał w liście do Józefa Kowalskiego prezydent Lech Kaczyński, który w 2010 roku odznaczył bohatera dwóch wojen Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (zobacz list).

W 2012 roku minister Tomasz Siemoniak awansował Józefa Kowalskiego na stopień kapitana.

Uroczystości pogrzebowe weterana odbędą się 11 grudnia o godzinie 13.00 w kościele w Krzeszycach.