Zasięg to nawet 10 tys. km. Rakiety było widać z Cypru

• Iran wystrzelił kilkaset pocisków balistycznych w kierunku Izraela, co stanowi poważne wyzwanie dla systemów obrony przeciwlotniczej.
• Zasięg pocisków balistycznych wynosi od kilkuset do ponad 10 tys. km, co czyni je trudnymi do przechwycenia.
• Nowoczesne systemy naprowadzania pozwalają na trafienie w cel z dokładnością do kilkudziesięciu metrów.
• Podczas trwającej wojny na Bliskim Wschodzie pociski wystrzeliwane przez Iran lecą do Izraela kilkanaście minut. Ostrzał państwa żydowskiego widać było nawet z Cypru czy Aleksandrii w Egipcie.

Wojna Izrael-Iran. Najnowsze informacje z Bliskiego Wschodu [RELACJA NA ŻYWO]

Pociski balistyczne dzielą się na kilka typów w zależności od prędkości i zasięgu. Hipersoniczne pociski osiągają prędkość powyżej pięciu machów, podczas gdy naddźwiękowe poruszają się z prędkością od jednego do pięciu machów. Poddźwiękowe są najwolniejsze, z prędkością poniżej jednego macha. Zasięg pocisków może wynosić od kilkuset do ponad 10 tys. km, co czyni je trudnymi do przechwycenia przez systemy obrony.

Jeśli chodzi o zasięg, pociski dzielą się na: międzykontynentalne (Intercontinental Ballistic Missile – ICBM) - zasięg powyżej 5500 kilometrów; pośredniego zasięgu (Intermediate-Range Ballistic Missile – IRBM) - od 3000 do 5500 kilometrów; średniego zasięgu (Medium-Range Ballistic Missile – MRBM) - od 1000 do 3000 kilometrów oraz krótkiego zasięgu (Short-Range Ballistic Missile – SRBM) - do 1000 kilometrów.

Szczególny rodzaj stanowią Submarine-launched Ballistic Missile (SLBM), czyli pociski balistyczne wystrzeliwane z okrętów podwodnych.

Irańskie pociski balistyczne krótkiego zasięgu to przede wszystkim różne modele rakiet Fateh-110 na paliwo stałe z promieniami rażenia rzędu 300 kilometrów oraz Fateh-313 o zasięgu zwiększonym do 500 kilometrów.

W 2016 r. Iran zaprezentował nowy pocisk Zolfagar o zasięgu 700 km. Te pociski są kluczowym elementem irańskiego arsenału, szczególnie w kontekście trwającego konfliktu na Bliskim Wschodzie.

W 2017 i 2018 r. rakiet Zolfagar użyto przeciwko siłom Państwa Islamskiego w Syrii.

Iran buduje również własne pociski manewrujące klasy ziemia-ziemia - jak zaprezentowany po raz pierwszy w 2015 r. pocisk Sumar, który ma mieć zasięg 2 tys. kilometrów, a wyglądem przypomina rosyjski lotniczy pocisk Raduga (oznaczenie zachodnie AS-15), będący odpowiednikiem amerykańskiego Tomahawka.

To, jakimi dokładnie zasobami pocisków balistycznych dysponują władze w Teheranie, pozostaje niewiadomą. Przed wojną amerykańskie szacunki mówiły o kilku tysiącach rakietach różnego typu. W obliczu zachodniego reżimu sankcyjnego program rozwoju rakiet balistycznych był w ostatnich latach stosunkowo najłatwiejszą opcją militarną dla Iranu - szczególnie dzięki wykorzystaniu górzystego ukształtowania terenu, ułatwiającego ukrywanie magazynów oraz części wyrzutni.

Do tej pory Iran wystrzelił w kierunku Izraela kilkaset pocisków balistycznych. Izraelczycy podkreślają, że potencjał militarny strony irańskiej został znacząco ograniczony, m.in. w wyniku zniszczenia wyrzutni rakietowych, ale w warunkach wojennych trudno o weryfikację tych doniesień. Wiadomo, że skala irańskiego kontrataku z zastosowaniem pocisków balistycznych, przeprowadzonego w nocy z poniedziałku na wtorek, była mniejsza niż tych z poprzednich nocy.

Izraelczycy podkreślają, że potencjał militarny Iranu został ograniczony, m.in. przez zniszczenie wyrzutni rakietowych. Jednak w warunkach wojennych trudno o pełną weryfikację tych doniesień. Skala irańskiego kontrataku była mniejsza niż w poprzednich dniach, co może wskazywać na zmniejszenie intensywności działań.

Zaawansowane systemy naprowadzania i różnorodność typów pocisków balistycznych stanowią poważne wyzwanie dla obrony przeciwlotniczej. Prędkość i zasięg tych pocisków sprawiają, że są one trudne do przechwycenia, co wymaga ciągłego rozwoju technologii obronnych.