Wydano nigdy wcześniej nie publikowaną książkę Boya-Żeleńskiego
"W perspektywie czasu" to tytuł wydanej przez "Iskry" książki Tadeusza Boya-Żeleńskiego - nigdy wcześniej nie publikowanej. Warszawskie wydawnictwo opublikowało ją na podstawie maszynopisu, który Boy ukończył kilkanaście dni przed tragiczną śmiercią, a następnie złożył we Lwowie - poinformowała Joanna Osiewicz z "Iskier".
Wydawnictwo - które ma swoją siedzibę w dawnym mieszkaniu Boya- Żeleńskiego na ulicy Smolnej w Warszawie - kupiło maszynopis pisarza kilka lat temu na aukcji antykwarycznej w Krakowie.
Jakim sposobem dotarł on ze Lwowa, gdzie miał być wydany w Wydawnictwie Mniejszości Narodowej, nie wiadomo. Oryginał podarowaliśmy bibliotece Narodowej, sami przystąpiliśmy do prac redakcyjnych nad tekstem - wyjaśniła Osiewicz. Zaznaczyła, że czas publikacji tej książki nie jest przypadkowy, w tym roku przypada bowiem 65. rocznica śmierci Boya.
"W perspektywie czasu" to zbiór recenzji teatralnych, szkiców literackich, a także esejów o Krakowie.
Cały rozdział poświęcony jest twórczości Juliusza Słowackiego - Boy snuje refleksje m.in. nad "Balladyną", "Lillą Wenedą" i "Samuelem Zborowskim". Sporo rozważań poświęca utworom Aleksandra Fredry, Stefana Żeromskiego, Stanisława Wyspiańskiego i Włodzimierza Perzyńskiego. Sporo miejsca poświęcił także autorom francuskim, m.in. Stendhalowi i Gustawowi Flaubertowi.
Specjalne miejsce w książce poświęcił Boy "staremu Krakowowi" - tajemnicom tego miasta, artystach tworzących niepowtarzalny klimat miasta.
Książkę poprzedził wstępem wybitny historyk prof. Janusz Tazbir.
Tadeusz Boy-Żeleński urodził się w 1874 roku w Warszawie. Studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (1982- 1900), a następnie pracował jako lekarz pediatra.
Związany ze środowiskiem Młodej Polski, od roku 1906 współtworzył w Krakowie kabaret artystyczno-literacki "Zielony Balonik". Debiutował książką "Słówka" (1913), zbiorem wierszy o ironiczno- żartobliwej treści, ośmieszających konserwatywne autorytety, a także mieszczańską pruderię i dekadencką pozę cyganerii.
Przez wiele lat pracował jako krytyk teatralny. Jest autorem wielu felietonów społeczno-obyczajowych i teatralnych, a także książek z zakresu historii literatury. Dokonał przekładu wielu dzieł literatury francuskiej na język polski.
Podczas I wojny światowej służył jako lekarz w armii austriackiej. W 1922 roku zamieszkał w Warszawie. Po wybuchu II wojny światowej schronił się we Lwowie, gdzie został kierownikiem katedry historii literatury francuskiej na lwowskim uniwersytecie.
W nocy z 3 na 4 lipca 1941, po wkroczeniu hitlerowców do Lwowa, Boy został rozstrzelany wraz z resztą lwowskiej kadry uniwersyteckiej.