Wieczorkowie zeznali: chroniliśmy Zytę

Były oficer SB Witold Wieczorek przyznał się przed Sądem Lustracyjnym do fałszowania służbowych rachunków. Powiedział, że rachunki, które znajdowały się w teczce tajnego współpracownika "Beata" służyły do rozlicznia alkoholu, który funkcjonariusze kupowali na własne potrzeby.

Wieczorek, który przyznał wcześniej, że fikcyjnie zarejestrował w 1986 r. Gilowską jako agenta - nie umiał wyjaśnić, dlaczego do swych meldunków dla przełożonych nie wpisywał, że wiadomości od "Beaty" w istocie pochodzą też od innych źródeł.

Ja wrzucałem temat, a pani Gilowska mówiła - tak Wieczorek scharakteryzował spotkania z Gilowską po jej wyjazdach do Niemiec w drugiej połowie lat 80.

Sąd dopytywał się też o prywatne notatki i kalendarze funkcjonariusza. Wieczorek oświadczył, że nie pamięta szczegółów. Zbagatelizował zapiski wskazując, że nigdy w terminarzach nie zapisywał żadnych dat; służyły one tylko do sporządzania pobieżnych notatek. Nie wykluczył jednak, że jego prywatne zapiski mogły być później wykorzystywane w dalszych działaniach służb specjalnych.

Dodał też, że w latach 80. osłabły kontakty jego żony z Zytą Gilowską i kobiety spotykały się sporadycznie. Zeznał, że widywał się już wówczas z Gilowską tylko na okazjonalnych spotkaniach towarzyskich. Zeznania Urszuli

Żona Witolda Wieczorka przytoczyła słowa męża: Zytę Gilowską trzeba było chronić.

Mąż zawsze mówił, że jest oficerem kontrwywiadu, a nie SB - zeznała Urszula Wieczorek. Gilowska nigdy nie mówiła, że nie chce się widywać z moim mężem - dodała. Podkreśliła, że nie zauważyła jakiegoś szczególnego zainteresowania ze strony męża wypowiedziami Gilowskiej w drugiej połowie lat 80.

Po wybuchu sprawy Zyty Gilowskiej mąż nic mi o tym nie mówił, zasłaniając się tajemnicą - zeznała Urszula Wieczorek.

Nie pamiętam, czy Zyta Gilowska po wyjeździe do Niemiec w drugiej połowie lat 80. opowiadała coś o tym - zeznała przed Sądem Lustracyjnym Urszula Wieczorek.

Dodała, że wtedy jej kontakty z Gilowską już nie były tak częste jak wcześniej.

Pytana o czerwcowy apel Gilowskiej, by coś powiedziała o sprawie, Urszula Wieczorek odparła, że pytała męża, co ma zrobić, ale konkretnej informacji nie uzyskała. To stare sprawy, do wyjaśnienia, ale nie tutaj - tak, jak opowiadała, powiedział wtedy mąż.

To właśnie do Urszuli Wieczorek w czerwcu tego roku Gilowska skierowała dramatyczny - i bezskuteczny - apel: Weź coś powiedz! Apeluję do swojej przyjaciółki wieloletniej i zwracam się do niej: Urszula, czy ty Boga w sercu nie masz, przecież twój mąż najwyraźniej mnie wrobił w jakąś gigantyczną historię, tak przynajmniej twierdzą faceci od służb. Jeśli nawet nie jest winny, to musi coś wiedzieć - mówiła Gilowska.

Oficer głównego inspektoratu MSW Janusz Słowikowski, który kontrolował w kwietniu 1989 r. agenturę lubelskiej SB stwierdził przed sądem, że nigdy nie spotkał się z sytuacją, by jakiś oficer mówił o fikcyjnym zarejestrowaniu. Powiedział, że w czasie swych licznych kontroli nigdy nie żądał spotkania kontrolnego z agentem, ale podkreślił, że były takie praktyki.

Ocenił jednocześnie, że fikcyjną rejestrację agenta trudno byłoby wykryć już po trzech latach od takiego zarejestrowania. Gdyby jednak coś takiego wykrył, to wnioskowałby o wyjaśnienie sprawy.

Świadek zeznał, że na podstawie analizy samej teczki trudno byłoby stwierdzić fikcyjną współpracę jakiegoś agenta.

Słowikowski mówił przed sądem, że wierzył oficerom co do wydatków z funduszu operacyjnego dla agentów. Nie pamiętał jednak, by spotkał się z sygnałami o nieprawidłowościach w funduszu operacyjnym lubelskiej SB.

Jeśli nie pojawią się nowi świadkowie, była to przedostatnia rozprawa w sprawie lustracji Gilowskiej. - Jeśli przy pomocy takich prymitywnych sztuczek można było uderzyć w wicepremiera, to co mają powiedzieć te miliony osób, które również stykały się z oficerami - mówiła Gilowska po rozprawie. Dodawała: trzeba skończyć tę grę.