Warszawski łuk triumfalny. Milioner zdradza WawaLove.pl swoją koncepcję

Jan Żyliński: Taka jest tradycja europejska, sięgająca czasów starożytnej Grecji. W całej Europie są łuki upamiętniające zwycięstwa. Według tej tradycji, stawiało się go po to, by zwycięski dowódca mógł przez niego przejść na czele wojsk. To był sposób powitania i uczczenia naczelnego wodza.

- Oczywiście to też powód. Są projekty łuku w stylu modernistycznym – odwrócona litera V (Viktoria). Środowisko architektów warszawskich jest zdominowane przez modernistów. Moja propozycja jest taka - każdy może zgłosić swój pomysł do plebiscytu, w którym projekty oceniać będą mieszkańcy Warszawy. To oni powinni podjąć decyzję.

- Łuk w Paryżu mierzy 51 metrów. Dlatego w Warszawie proponuję 52 metry – jesteśmy lepsi od Francuzów i lepiej robimy pomniki niż oni. Proponuję też płaskorzeźby, które nie powinny być kopią tych paryskich. W Europie mamy prawie 100 łuków – sam postawiłem w Londynie dwa. Wewnątrz tego warszawskiego będzie 3,5 tys. metrów kw. powierzchni użytkowej na dziewięciu piętrach. Włącznie z tarasem widokowym na szczycie, z którego rozciągać się będzie widok na całe miasto.

Wewnątrz łuku będzie muzeum, sklepy, kawiarnie, restauracje i tak jak w Londynie, będzie można wynająć sale. Będzie też niewidoczny, ponieważ ulokowany pod ziemią, parking na 300 samochodów. Znajdzie się tam również pasaż podziemny, który połączy parking z łukiem i gdzie będą znajdowały się sklepy. Zakładamy jednak, że powierzchnię wynajmą jedynie polskie firmy – wzornictwo, biżuteria, czyli rzeczy, które mogą zainteresować zwiedzających.

- Będziemy mieli inwestorów, ponieważ tu nie chodzi o sam łuk, ale o zagospodarowanie całego terenu. To jest kompleksowa inwestycja. Proponuję nowoczesne rozwiązanie, które jest stosowane na zachodzie. Inwestorzy będą wynajmować powierzchnie komercyjne wewnątrz i pod łukiem. W ten sposób obiekt będzie na siebie zarabiał. Wszystkie komercyjne obiekty będą niewidoczne, znajdą się albo pod ziemią, albo w łuku. Zatem jeśli ktoś stanie sobie w Ogrodzie Saskim, nie zauważy tej komercji – będzie cieszyć oko symbolami historycznymi i architekturą klasyczną. Tak się robi tego typu rzeczy w XXI wieku. To jest inwestycja na ćwierć miliarda złotych.

- Mamy niecałe pięć lat do setnej rocznicy Bitwy Warszawskiej. Sama budowa powinna zmieścić się w dwóch latach. Nawet w najgorszym wypadku, jeśli budowa będzie trwała trzy lata, to pozostanie nam jeszcze czas na dopatrzenie wszystkich formalności. Ze strony finansowej jest to inwestycja czysto biznesowa – zarówno z punktu widzenia dewelopera, jak i banku, który da na to pieniądze.

- Z panem Pietrzakiem spotykamy się na kawie, kolacjach i naradzamy się. Pojawiła się różnica zdań między nami, ale wyraźnie mi powiedział, że jeśli decyzje polityczne i opinie mieszkańców będą na moją korzyść – poprze mnie. Zależy mu, aby ten łuk był, a nie na tym, kto go wykona. To bardzo szlachetne z jego strony. Pan Pietrzak otwarcie powiedział, że zbierze trochę pieniędzy, sprzedając cegiełki. Ale zasadniczo liczy na budżet państwowy. Uzbiera pewnie nie więcej niż milion złotych, a nawet jego koncepcja będzie droższa. Zatem przy projekcie pana Pietrzaka państwo będzie miało do wyboru – albo wybudować kilka szpitali, albo postawić łuk triumfalny.

- Dlatego uważam, że takim projektem nie należy obciążać ich kieszeni. Niektórzy nie będą zadowoleni, że pieniądze państwowe idą na coś, co nie ma praktycznego zastosowania.

- Rozmawiałem o tym z prezydentem Dudą podczas jego pobytu w Londynie. Obiecał mi spotkanie w tej sprawie tuż po wyborach październikowych. Co nie znaczy, że preferuje mój pomysł, ponieważ rozmawia także z Janem Pietrzakiem o jego koncepcji. Oczywiście łuk triumfalny to decyzja miasta i mieszkańców. Prezydent jest od innych rzeczy, ale pomysł powstania łuku może poprzeć. Propozycje rozmów wskazują na to, że temat interesuje pana Dudę. Ja, i myślę, że Jan Pietrzak też – obaj się z tego cieszymy.