Sztuczna wyspa na Bałtyku. Raj dla ptaków, problem dla ludzi?

Z jednej strony – ostoja dla ptaków i przykład, jak można łączyć inżynierię z ekologią. Z drugiej – pytania o wpływ na środowisko i sensowność całej inwestycji. Wyspa Estyjska to więcej niż tylko nowy punkt na mapie – to temat, który rozgrzewa debatę od Bałtyku po Warszawę.

Wyspa Estyjska, usytuowana około 2,5 kilometra od Mierzei Wiślanej, to projekt unikatowy nie tylko w skali Polski, ale i Europy. Budowana od 2019 roku, z urobku wydobywanego podczas prac przy kanale żeglugowym łączącym Elbląg z Morzem Bałtyckim, wyspa ma docelowo osiągnąć powierzchnię 200 hektarów. Choć dziś wypełniona jest w 20 proc., już teraz staje się ostoją dla wielu gatunków ptaków – od czapli i perkozów po kormorany.

To teren niedostępny dla turystów, ale otwarty dla przyrody. I właśnie w tym tkwi jego wyjątkowość. Wyspa, która miała być po prostu składowiskiem urobku, zyskała nowe życie jako przyszły rezerwat. Takie podejście – łączenie inwestycji infrastrukturalnych z ochroną środowiska – to kierunek, który może wyznaczyć nowe standardy w gospodarce morskiej Polski.

Nie sposób jednak pominąć drugiego dna tej inwestycji. Przekop Mierzei Wiślanej i budowa wyspy to element szerszego planu uniezależnienia Polski w kwestiach żeglugowych.

Dzięki kanałowi Elbląg zyskał bezpośredni dostęp do Morza Bałtyckiego, omijając rosyjskie wody Cieśniny Pilawskiej. To decyzja strategiczna – polityczna, ekonomiczna i symboliczna zarazem.

Mierzeja Wiślana, Zalew Wiślany i wreszcie Morze Bałtyckie – ta część Pomorza od wieków była pograniczem. Dziś staje się przestrzenią nowych idei. Wyspa Estyjska wpisuje się w ten krajobraz jako przykład tego, że człowiek może kształtować przestrzeń z poszanowaniem dla natury. Nie jako przeciwnik, ale jako partner środowiska.

Czy Wyspa Estyjska będzie tylko schronieniem dla ptaków? A może stanie się także miejscem badań naukowych, modelem współczesnego rewildingu, inspiracją dla kolejnych projektów? To pytania, na które odpowiemy za dekadę, gdy wyspa przybierze ostateczny kształt.

Na razie to symbol nowej epoki na Bałtyku – gdzie inżynieria spotyka ekologię, a interes państwa nie musi być w sprzeczności z interesem przyrody.

Źródła: Tech WP, Planeta