Sylwetki beatyfikowanych sług Bożych
Podczas niedzielnej mszy na krakowskich Błoniach, papież Jan Paweł II beatyfikował czworo sług Bożych: arcybiskupa Zygmunta Szczęsnego Felińskiego, księdza Jana Balickiego, ojca Jana Beyzyma oraz siostrę Sancję Janinę Szymkowiak.
Arcybiskup Zygmunt Szczęsny Feliński urodził się 1 listopada 1822 roku w Wojutynie na Wołyniu. W 1851 roku wstąpił do seminarium duchownego w Żytomierzu. Studiował w Akademii Duchownej w Petersburgu, gdzie w 1855 roku otrzymał święcenia kapłańskie. W 1857 roku założył tam schronisko dla ubogich i Zgromadzenie Sióstr Rodziny Maryi Pełnił też obowiązki profesora Akademii.
Mianowany 6 stycznia 1862 roku przez papieża Piusa IX arcybiskupem Warszawy sprawował swój urząd 16 miesięcy. W 1863 roku, po wybuchu powstania, za obronę praw kościoła i narodu został skazany na wygnanie do Jarosławia nad Wołgą, gdzie spędził 20 lat. Ostatnie lata życia poświęcił pracy duszpasterskiej wśród ludności wiejskiej w Dźwiniaczce. Propagował idee zgodnego współżycia Polaków i Ukraińców. Tamtejsza ludność tamtejsza uważała go za "świętego". Zmarł 17 września 1895 roku w Krakowie.
Ksiądz Jan Wojciech Balicki urodził się w Staromieściu koło Rzeszowa 25 stycznia 1869 roku. Po egzaminie dojrzałości w Rzeszowie wstąpił do seminarium duchownego w Przemyślu. Święcenia kapłańskie przyjął w 1892 roku. Po święceniach pracował przez rok jako wikariusz w parafii Polnej, następnie został skierowany na studia specjalistyczne z teologii dogmatycznej na Gregorianum w Rzymie.
Po powrocie do diecezji był wykładowcą dogmatyki w seminarium duchownym, a także pełnił kolejno obowiązki wicerektora i rektora tej instytucji. Oprócz obowiązków profesorskich spełniał wiele innych funkcji w diecezji, szczególnie duszpasterskich. Znaczną część swego czasu ksiądz Balicki poświęcał pracy społecznej zajmując losem warstw społecznie upośledzonych. Dla kobiet trudniących się nierządem zorganizował zakład rehabilitacyjny, najpierw w Przemyślu, a następnie za miastem.
Ojciec Jan Beyzym urodził się 15 maja 1850 roku na Wołyniu. Mając 22 lata wstąpił do zakonu jezuitów w Starej Wsi koło Brzozowa. Po święceniach kapłańskich pracował przez 10 lat jako wychowawca i opiekun młodzieży w gimnazjum, a w wieku 48 lat wyjechał na Madagaskar i tam zajmował się chorymi na trąd. Założył tam, istniejący do dzisiaj, szpital dla trędowatych. Zmarł na atak febry 2 października 1912 roku.
Siostra Sancja Janina Szymkowiak urodziła się 10 lipca 1910 roku w Możdżanowie koło Ostrowa Wielkopolskiego. Po ukończeniu szkoły średniej studiowała filologię romańską na Uniwersytecie Poznańskim. Zajmowała się pomocą ubogim w najbardziej zaniedbanej dzielnicy Poznania.
W 1934 roku wyjechała do Francji i w czasie pielgrzymki do Lourdes postanowiła wstąpić do klasztoru. W 1936 roku rozpoczęła życie zakonne w Zgromadzeniu Sióstr Serafitek w Poznaniu, przyjmując imię Maria Sancja. Nie skorzystała z możliwości udania się do rodziny na okres wojny, ale pozostała w klasztorze wraz z innymi siostrami, poddając się ciężkiej, przymusowej pracy narzuconej przez okupanta. Jeńcy francuscy i angielscy, którym służyła jako tłumacz, nazywali ją "aniołem dobroci" i "świętą Sancją". Zmarła 29 sierpnia 1942 roku. (mag)