- Mieliśmy zawsze w stosunku do Rosji polityki narodowe, często ze sobą sprzeczne, które starały się dochodzić do jakiegoś wspólnego mianownika plus Parlament Europejski, który zajmował różne stanowiska, ale one nie były wiążące – tłumaczył Łukasz Maślanka, analityk w Zespole Bezpieczeństwa i Obronności Ośrodka Studiów Wschodnich. Jak podkreślił rozmówca Patrycjusza Wyżgi, przed pełnoskalową inwazją Rosji na Ukrainę Parlament Europejski wzywał Rosję do zaprzestania budowy Nord Stream 2. - Mieliśmy jednak potężne państwa członkowskie, które były zdeterminowane, by to powstało. Trudno więc mówić o wspólnej polityce Unii Europejskiej wobec Rosji. Jej agresja sprawiła jednak, że w sferze retorycznej nie ma już tak wielkich zbieżności wśród państw członkowskich – dodał analityk. Jak przyznał prof. Kamil Zajączkowski, Unia Europejska popełniła trzy główne błędy wobec Rosji i Putina. - Pierwszym była naiwność Europy Zachodniej, że Putin da się zmienić, że Rosja da się zmienić. Drugim błędem było nieuwzględnienie bardzo istotnego czynnika, który kształtuje politykę Federacji Rosyjskiej od stuleci, czyli nieznajomość historii Rosji i jej polityki zagranicznej – genu imperializmu – wyliczał dyrektor Centrum Europejskiego Uniwersytetu Warszawskiego. - Trzeci błąd to polityka Unii Europejskiej wobec Rosji, która kształtowała się według zasady, że biznes jest najważniejszy. Politycy myśleli, że poprzez relacje gospodarcze i związki handlowe da się związać nie tylko elity polityczne Rosji, ale także społeczeństwo. Wojna w Ukrainie i to, że agresja na nią naprawdę jest popierana przez 70-80 proc. Rosjan pokazuje, jak błędna była ta polityka Unii Europejskiej wobec Rosji – podsumował prof. Zajączkowski. Co Unia Europejska może zrobić, by jeszcze bardziej zjednoczyć się w obliczu rosyjskiej agresji? Jakich błędów unikać? O tym w dalszej części rozmowy. Materiał powstał we współpracy z Parlamentem Europejskim.
