Senat: bez poprawek do noweli kodeksu ws. Europejskiego Nakazu Aresztowania
Senat bez poprawek przyjął nowelizację kodeksu postępowania karnego w sprawie Europejskiego Nakazu Aresztowania (ENA).
ENA został wprowadzony do polskiego porządku prawnego w marcu 2004 r., gdy w Kodeksie postępowania karnego dodano rozdziały implementujące decyzję ramową Rady UE z czerwca 2002 r. w sprawie ENA. W kwietniu 2005 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że przepis Kpk o Europejskim Nakazie Aresztowania jest niezgodny z konstytucją, odroczył jednak czas utraty jego mocy obowiązującej o 18 miesięcy, czyli do 5 listopada 2006.
Zgodnie ze znowelizowaną 8 września konstytucją wydanie obywatela polskiego będzie możliwe w sytuacji, gdy poza terytorium RP popełnił on czyn, który według polskiego prawa jest przestępstwem, zarówno w momencie popełnienia czynu, jak i w momencie złożenia wniosku o ekstradycję.
Te warunki nie muszą zajść w przypadku ekstradycji mającej nastąpić "na wniosek sądowego organu międzynarodowego powołanego na podstawie ratyfikowanej przez Polskę umowy międzynarodowej, w związku z objętą jurysdykcją tego organu zbrodnią ludobójstwa, zbrodnią przeciwko ludzkości, zbrodnią wojenną lub zbrodnią agresji", które poddane będą jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Karnego.
Ekstradycja będzie zakazana w stosunku do osoby podejrzanej o popełnienie - bez użycia przemocy - przestępstwa z przyczyn politycznych, a także w sytuacji, gdy jej dokonanie "będzie naruszać wolności i prawa człowieka i obywatela". Zgodnie z zapisami, "w sprawie dopuszczalności ekstradycji orzeka sąd".
ENA obowiązuje na terenie Unii. Władze sądownicze państwa członkowskiego UE mogą wydać ENA wobec osoby podejrzanej o przestępstwo zagrożone karą co najmniej roku pozbawienia wolności lub już skazaną na co najmniej cztery miesiące pozbawienia wolności. Nakaz taki może dotyczyć np. osób ukrywających się przed policją, unikających procesu w swoim kraju lub zbiegłych z więzienia.
Zgodnie z ENA, sąd musi wydać decyzję dotyczącą przekazania danej osoby w terminie 60 dni od jej zatrzymania. Jeśli poszukiwany zgadza się na wydanie - ten okres skraca się do 10 dni od uzyskania takiej zgody. Państwo ma zaś 90 dni od momentu aresztowania ściganej osoby na przekazanie jej krajowi, który się o to ubiega.