Ptak prawie jak szybowiec

Północnoamerykański zespół naukowców zajął się badaniem zdolności lotnych Argentavis magnificens, ptaka, który żył w na terenie dzisiejszej Argentyny sześć milionów lat temu. Wykorzystano do tego modele komputerowe, uwzględniające parametry szkieletu.

Przy siedmiometrowej rozpiętości skrzydeł - odpowiadającej niewielkiemu samolotowi - Argentavis musiał być ekspertem w korzystaniu z termicznych prądów wstępujących. Jednak ważąc 70 kilogramów mógł mieć trudności z wzbijaniem się w powietrze dzięki machaniu skrzydłami.

Zdaniem naukowców, ptak pomagał sobie przy starcie zbiegając z pochyłości lub wybierając wysoko położone stanowiska startowe - podobnie jak to czynią dzisiejsi paralotniarze. Jednak gdy już był w powietrzu, mógł dzięki prądom wznoszącym unosić się na wysokość kilku kilometrów i przelatywać dalekie dystanse, nie machnąwszy nawet skrzydłem.

Powietrze wypychane w górę przez wiatry trafiające na strome zbocza Andów oraz unoszące się nad trawiastą pampą zapewniało wielkiemu ptakowi znakomite warunki wznoszenia.