Przywódca walki z apartheidem doktorem honoris causa UW
Arcybiskup południowoafrykańskiego Kościoła anglikańskiego, laureat pokojowej nagrody Nobla Desmond Tutu otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego. Desmond Tutu był, obok Nelsona Mandeli, jednym z przywódców walki z apartheidem w Republice Południowej Afryki.
"Przyjmuję to wyróżnienie w imieniu prawdziwych bohaterów - milionów zwykłych ludzi, mieszkańców Południowej Afryki, którzy zmagali się z koszmarem apartheidu" - powiedział arcybiskup w swoim wystąpieniu. Duchowny przypomniał, że w przyszłym miesiącu będzie obchodzona 10 rocznica obalenia rządów białych i zniesienia segregacji rasowej w Południowej Afryce.
Promotor doktoratu honoris causa, profesor Jan Milewski podkreślił w swojej laudacji zasługi arcybiskupa. Przypomniał też o przyznaniu mu w 1984 roku pokojowej nagrody Nobla.
Arcybiskup Desmond Tutu, czarnoskóry hierarcha Kościoła anglikańskiego w Republice Południowej Afryki i polityk, zasłynął jako przywódca ruchu antyrasistowskiego i obrońca czarnoskórej większości w czasach, gdy w jego ojczyźnie rządził oficjalnie apartheid.
Za swą działalność otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla w 1984 roku.
Abp Tutu urodził się w 7 października 1931 roku w Klerkdorp, w prowincji Transwal. Biorąc pod uwagę pochodzenie rodziców, należy zarówno do plemienia Tswana, jak i Xhosa.
Po ukończeniu w 1954 nauki w Uniwersytecie Południowej Afryki wstąpił do seminarium. Święcenia uzyskał w 1960 roku.
W latach 1962-66 pogłębiał znajomość teologii w Anglii, gdzie uzyskał tytuł magistra teologii. Następnie, w latach 1967 - 1972 wykładał teologię w RPA, po czym ponownie udał się do Wielkiej Brytanii, gdzie przez trzy lata piastował stanowisko wicedyrektora instytutu teologicznego w Londynie.
W 1975 roku mianowano go dziekanem katedry Najświętszej Marii Panny w Johannesburgu. Był pierwszym czarnoskórym, któremu powierzono takie stanowisko.
W latach 1976 -78 sprawował urząd biskupa Lesoto. Przyczynił się do powstania Południowoafrykańskiej Rady Kościołów, skupiającej głównie protestantów, i w 1978 - znów jako pierwszy czarnoskóry - został jej generalnym sekretarzem; funkcję tę sprawował do 1984 r.
W 1984 Tutu, który w najtrudniejszych latach reżimu apartheidowskiego był rzecznikiem równych praw wszystkich mieszkańców RPA i orędownikiem biednych i prześladowanych, został uhonorowany Pokojową Nagrodą Nobla.
Został też pierwszym czarnym biskupem głównej diecezji anglikańskiej RPA, Johhannesburga (w 1985 r.); w październiku 1986 został arcybiskupem Kapsztadu - funkcję tę sprawował do czerwca 1996.
Posiada doktoraty honorowe wielu czołowych uniwersytetów w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Niemczech.
1996 roku Tutu jako dostojnik Kościoła przeszedł na emeryturę; pozostał jednak przewodniczącym 17-osobowej Komisji Prawdy i Pojednania, która po upadku apartheidu miała wyjaśnić przypadki łamania praw człowieka w okresie rządu białych i ewentualne amnestionować winnych.
W lutym br. zażądał, aby premier Wielkiej Brytanii Tony Blair i prezydent Stanów Zjednoczonych George W. Bush przeprosili za rozpętanie wojny z Irakiem. Tutu uważa, że po irackiej wojnie świat wcale nie stał się bezpieczniejszy.
