Prof. Adam Zieliński nie żyje. "Nigdy nie przestał czuć się Rzecznikiem Praw Obywatelskich"

Prof. dr hab. Adam Zieliński był wybitnym prawnikiem i znawcą prawa cywilnego, Rzecznikiem Praw Obywatelskich w latach 1996-2000 i Prezesem Naczelnego Sądu Administracyjnego w latach 1982-1992. Zmarł w poniedziałek 14 listopada.

"Żegnamy Pana Profesora z największym smutkiem i żalem. Będzie nam bardzo brakowało Jego mądrości, serdeczności i wsparcia, którymi służył nieustannie Obywatelom i naszemu urzędowi" - czytamy na stronie Biura Rzecznika Praw Obywatelskich.

"Idea praw człowieka była jego pasją"

We wpisie upamiętniającym dodano: "Będziemy pamiętać pana profesora jako wybitnego prawnika, popularyzatora praw człowieka, niezwykle zasłużonego nauczyciela akademickiego i działacza społecznego. Był z nami cały czas, doradzał, brał udział w seminariach, ostatnio w październikowym posiedzeniu Kapituły Nagrody RPO im. Pawła Włodkowica. Zawsze serdeczny, kompetentny, przygotowany. Tak naprawdę nigdy nie przestał czuć się Rzecznikiem Praw Obywatelskich. Idea praw człowieka była jego pasją. Naszą wspólną pasją".

Sędzia, dyrektor departamentu, członek rady konsultacyjnej

Urodził się 28 czerwca 1931 r. w Pruszkowie. Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W 1968 r. uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych, w 1975 r. doktora habilitowanego, a w 1989 r. profesora zwyczajnego. W latach 1955-1961 sędzia Sądu Powiatowego dla m. st. Warszawy, 1961-1982 - sędzia Sądu Okręgowego dla m. st. Warszawy.

W 1970 r. objął funkcję dyrektora departamentu prawnego, a w latach 1994-1995 sekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości. W latach 1982 -1992 był sędzią i prezesem Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Podpisał porozumienie United Nations Development Programme

Był członkiem Rady Naukowej Instytutu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk (1994 r.), Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów (1976-1984, 1986-1989, sekretarz w latach 1976-1984), Zrzeszenia Prawników Polskich (1954 r.). W latach 1986-1990 pełnił funkcję prezesa Zarządu Głównego Związku Prawników Polskich. W latach 1989-1991 został posłem Sejmu kontraktowego.

Był także członkiem Komitetu Praw Człowieka przy Organizacji Narodów Zjednoczonych (1985-1988) oraz Komitetu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk. W latach 1996-1997 był członkiem Izby Praw Człowieka w Bośni i Hercegowinie.

W latach 1996-2000 r. Rzecznik Praw Obywatelskich. Jako RPO podpisał porozumienie United Nations Development Programme w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych. Podpisał również porozumienie z Regionalnym Biurem na Europę i Kraje WNP Programu Narodów Zjednoczonych ds. rozwoju o współpracy mające na celu udzielanie pomocy krajom Europy Środkowej i Wschodniej w tworzeniu instytucji ochrony praw człowieka.

Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski

W 1999 r. został wiceprezydentem European Ombudsman Institute. Był pracownikiem Instytutu Prawa Cywilnego Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Jest również członkiem Komitetu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk.

Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim w 1970 r. oraz dwukrotnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski w 1978 r. oraz w 1984 r.

Był członkiem zespołów redakcyjnych czasopism prawniczych jak "Państwo i Prawo" oraz "The International Ombudsman Yearbook".

Jest autorem ponad 150 publikacji naukowych, popularno-naukowych oraz książek głównie z zakresu prawa i postępowania cywilnego oraz prawa administracyjnego, m.in.: "O nowym kodeksie rodzinnym i opiekuńczym" (1965), "Ochrona roszczeń pracowników w sądowym postępowaniu cywilnym" (1969), "Sądownictwo opiekuńcze w sprawach małoletnich" (1975). Był współautorem komentarza do kodeksu postępowania administracyjnego oraz kodeksu postępowania cywilnego.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo