"Polacy, dlaczego nam to robicie?!"

Pierwszym krokiem, jaki powinien uczynić obcokrajowiec chcący posiadać imieniny, jest znalezienie dla swojego imienia polskiego odpowiednika. Jeśli pochodzisz z kraju o chrześcijańskich tradycjach, sprawa będzie raczej być prosta. Jeśli pochodzisz z Chin i nazywasz się na przykład Xun Zhe – powodzenia. Moje imię, Jamie, ma swój odpowiednik, choć nie tak oczywisty jak w przypadku Johna czy Paula. Jamie pochodzi od imienia James, który w polskiej wersji występuje jako Jakub. Mylące jest to, że w angielskim istnieje zarówno imię Jacob jak i James i obydwa te imiona pojawiają się w angielskiej wersji biblii – James był kolegą Jezusa, a Jacob był facetem z drabiną.

Jeśli jesteś zbyt leniwy, by ustalić polską wersję swojego imienia, porozmawiaj z jakąś nowopoznaną grupą Polaków. Gwarantuję, że temat polskiego odpowiednika twojego imienia prędzej czy później pojawi się w rozmowie, zwłaszcza, jeśli wmieszany w nią będzie też alkohol.

Kolejnym krokiem jest wybór dnia. Kiedyś myślałem, że tak duża ilość dni imieninowych ofiarowanych Pawłom i Mariom, wynika z popularności ich imion, ale bardziej inteligentni znajomi wyjaśnili mi, że każdy z tych dni dotyczy innego, choć tak samo nazywającego się świętego. Przed wybraniem polskiego imienia należy zwrócić uwagę na częstotliwość jego występowania w kalendarzu. Mój Jakub jest strzałem w dziesiątkę, bo pojawia się aż 12 razy. Postanowiłem świętować każdy z tych 12 dni w kolejnym roku, aby wynagrodzić sobie wszystkie moje bezimieninowe lata. Jeśli ktoś zdecyduje się jednak na przykład na Petronelę, poszaleje tylko 31 maja i w dodatku może mieć problem ze kiepską wiarygodnością.

Cieszy mnie także odkrycie, że moje imię okazuje się być jednym z najbardziej w Polsce popularnych, w przeciwieństwie do takiego na przykład Paschalisa. Zawsze mnie zadziwiało jak wiele osób w Polsce nosi te same imiona. Znam chyba z siedem Magd, 12 Piotrów i niezliczoną liczbę Ań. Spróbuj w zatłoczonym miejscu krzyknąć: "Paweł, upuściłeś pieniądze!", a gwarantuję, że odwróci się przynajmniej 20 osób.

W dziedzinie polskich imion muszą istnieć jakieś bardzo określone mody. Nigdy nie udało mi się poznać żadnego Zenona, za to chyba każde z urodzonych w zeszłym roku dzieci zostało nazwane Julią albo Kacprem. Słyszałem o rodzinie, która w imieniu Julia zakochała się tak bardzo, że swoje nowonarodzone bliźniaczki nazwała Julią 1 i Julią 2. Dlaczego popularny stał się również Kacper, a Melchior i Baltazar już nie - pojęcia nie mam. Będę musiał zapytać o to swoich znajomych, Adolfa i Leninę.

Ostatnim krokiem w zdobywaniu wymarzonych imienin jest przekonanie Polaków, że naprawdę je mamy. Nie wszyscy Polacy przyznają bowiem nam, obcokrajowcom, prawo do ich posiadania, a taka negatywna postawa może mieć duży wpływ na ilość otrzymywanych przez nas prezentów i darmowych drinków. Jeśli jesteś Brytyjczykiem, Kanadyjczykiem albo Australijczykiem, możesz zwrócić ich uwagę na fakt, że królowa Elżbieta ma jedne prawdziwe i jedne oficjalne urodziny i że większość jej poddanych przejęła od niej ten zwyczaj.

Jeśli nie jesteś obywatelem żadnego z tych krajów, spróbuj udawać, że ubiegasz się właśnie o polskie obywatelstwo i adopcja imienin jest jednym z oficjalnych wymogów - pomysł na tyle szalony, że może zadziałać.

Jamie Stokes specjalnie dla Wirtualnej Polski