"Normalny" chłopak zgwałcił i zabił - biegli zbadają dlaczego

Przyznał się, że zgwałcił, a potem zabił dziewczynę. Wyznał też śledczym, że kierował nim motyw seksualny. Zgwałcił nastolatkę, a potem, kiedy uprzytomnił sobie co zrobił, ze strachu udusił dziewczynę i uciekł z miejsca zbrodni.

Prokuratura pracuje nad sprawą bardzo intensywnie. Obecnie czeka na wyniki kompletu badań DNA, które bez wątpienia będą kluczowym dowodem w sprawie. Zleciła też stworzenie profilu psychologicznego mordercy. Śledczy chcą poznać zdanie biegłych na temat motywu zbrodni i tego, dlaczego zwyczajny, niesprawiający nigdy wcześniej żadnych problemów wychowawczych i prawnych chłopak, popełnił tak przerażającą zbrodnię.

Piotra P. będą badać specjaliści od profilowania sprawcy. A jest ich w Polsce niewielu. To zaledwie cztery osoby. Wszystkie pracują w Instytucie Ekspertyz Sądowych w Krakowie. Dlatego na ich opinie będzie trzeba poczekać kilka miesięcy. Dziś jednak biegli mówią, że niepozorne, grzeczne, nie mające konfliktów z prawem osoby, które nagle niezrozumiale dla otocznia robią coś strasznego, nie należą do rzadkości.

- Są ludzie, w których zło siedzi schowane głęboko w środku i czasem przez całe życie nie daje o sobie znać, a czasem jakieś niepozorne wydarzenie, chwila sprowokuje u nich nieobliczalne zachowania - tłumaczą biegli z Krakowa. I taki był właśnie morderca Ewy, Piotr P.

Mieszkał na obrzeżach Świdnicy. Wielu pamięta go tutaj jako zwyczajnego chłopaka, który nie wyróżniał się niczym szczególnym z tłumu rówieśników. W tym roku zdał maturę w technikum. Uczył się średnio, ani dobrze, ani źle. Ze zdaniem matury nie miał problemów, a w szkole nie sprawiał kłopotów. Po maturze nie podjął dalszej nauki, ale jak mówili jego znajomi, chciał w przyszłym roku zdawać na studia. Nigdzie nie pracował. Zawsze był jednak dobrze ubrany, wyglądał porządnie i kłaniał się sąsiadom. To chłopak, jakich wielu na każdym osiedlu w każdym mieście. - Naprawdę, tu nikomu nie chce się wierzyć, że ten młody człowiek mógł zrobić coś tak strasznego - mówią dziś jego sąsiedzi.

Dawni znajomi dodają, że dla nich to zupełnie niezrozumiałe. - Jak to mogło się stać? Przecież on miał ładną, fajną dziewczynę... Dlaczego miał zgwałcić nieznaną nastolatkę? - wciąż zadają sobie te same pytania.

Piotr P. nie znał zamordowanej. Ewa była przypadkową ofiarą. Znalazła się po prostu w nieodpowiednim miejscu i niewłaściwym czasie. Mężczyzna spotkał ją na drodze wylotowej ze Świdnicy. Zaczepił. A Ewa mogła się podobać. Była szczupłą, wysportowaną, wysoką blondynką. Zawsze uśmiechnięta i lubiana przez rówieśników. Przez lata tańczyła i śpiewała w zespole ludowym. Była jednak typem grzecznej nastolatki i na głupie zaczepki nie reagowała. Nie powiedziała nic także wtedy, gdy zaczepił ją Piotr P. Mężczyzna poszedł więc za nią. Później siłą zaciągnął kilkadziesiąt metrów od głównej drogi, zgwałcił i udusił paskiem od torebki, którą nastolatka miała przy sobie. Za to co zrobił, grozi mu nawet dożywocie.

Pierwszy portret psychologiczny zabójcy sporządzono w 1888 roku w Wielkiej Brytanii. Raport dotyczył słynnego Kuby Rozpruwacza, sprawcy serii brutalnych zabójstw prostytutek na ulicach Londynu. Dziś profile morderców i motywy ich działania sporządzane są niemal w każdej sprawie dotyczącej zabójstwa. - Tworzenie portretu psychologicznego przypomina rozwiązywanie działań matematycznych. Wiadome to ofiara i jej zachowanie. Jeśli zachowania sprawcy się domyślamy, znamy jego motywy, jesteśmy blisko rozwiązania. Tyle, że czasem potrzebujemy na to wielu miesięcy - tłumaczą specjaliści od profilowania sprawców z Instytutu Ekspertyz Sądowych w Krakowie.

Biegli przeglądają akta spraw, odbywają wielogodzinne rozmowy z mordercą, pytają o wszystko, nawet o ulubione danie, czy film. To, jak mówią, żmudna praca przypominająca układanie puzzli, w których fachowcy co chwilę dopasowują lub odrzucają jakiś kolejny element. - Najogólniej mówiąc, jesteśmy takimi psychologicznymi detektywami - mówi doktor Maciej Szaszkiewicz. - Mamy określić, co kierowało mordercą, jakie ma cechy osobowości, co go denerwowało, a co lubi. Dlaczego zabił tak, a nie inaczej. Czy był blisko związany emocjonalnie z ofiarą, czy też był dla niej obcym człowiekiem - dodaje Szaszkiewicz.

Twierdzi, że ważna jest też odpowiedź na pytanie, dlaczego akurat ta, a nie inna osoba padła ofiarą. Czy była ładna, młoda, czy na przykład starsza, ale bogata. To wiele mówi o motywie. Może się broniła, więc jak się broniła. - To wszystko ma znaczenie. Pytamy sąsiadów, rodzinę, analizujemy dokumenty z oględzin miejsca zbrodni. Po prostu interesuje nas wszystko z tym związane, bo czym więcej wiemy o ofierze, tym więcej możemy powiedzieć o sprawcy - tłumaczy doktor Szaszkiewicz.

Ważny jest też czas zbrodni, np. w święta zabijają najczęściej psychopaci i seryjni mordercy, którzy w tym okresie wyjątkowo odczuwają samotność i z zazdrości chcą pozbawić kogoś bliskiej osoby.

Małgorzata Moczulska