Nietypowe bomby w nietypowych miejscach

W tym tygodniu amerykański wywiad ostrzegł w kontekście igrzysk w Soczi przed możliwymi atakami z użyciem ładunków wybuchowych ukrytych w tubce po paście do zębów. Reakcja USA była natychmiastowa - zakaz wnoszenia płynów, żeli i proszków na pokład samolotów lecących do Rosji.

Historia pokazuje, że "tubkowa" bomba nie jest scenariuszem oderwanym od rzeczywistości. W 1976 roku terroryści, będący przeciwnikami reżimu Fidela Castro na Kubie, wysadzili w powietrze lecący samolot. Jeden z ładunków był ukryty właśnie w tubce pasty do zębów. Zginęło wówczas 78 osób, w tym cała reprezentacja kubańskich płotkarzy.

Jakie możliwości ma bomba udająca pastę, dobitnie pokazał ekspert ds. ładunków wybuchowych Sidney Alford, który za jej pomocą wysadził w powietrze auto - zobacz.

Na kolejnych slajdach prezentujemy inne nietypowe bomby wymyślone przez terrorystów. Wiele szalonych planów udało się niestety zrealizować.

(BBC News, WP.PL, Wikipedia / sol, mp)

Nigeryjczyk Umar Farouk Abdulmutallab przeszedł do historii jako "bieliźniany zamachowiec". 23-latek w święto Bożego Narodzenia w 2009 roku przyleciał z Ghany do Amsterdamu, gdzie przesiadł się na samolot do Detroit. W majtkach ukrył materiały wybuchowe. Nie wszystko poszło zgodnie z planem i podczas podchodzenia do lądowania w USA niedoszłemu zamachowcowi zaczęły się palić nogawki od spodni. Został obezwładniony przez pasażerów i ekipę pokładową.

W lutym 2012 roku dostał dożywocie za usiłowanie zabicia 289 osób. - Próbowałem użyć materiałów wybuchowych, które w amerykańskim prawie są bronią masowej zagłady, ale ja nazywam ją błogosławioną bronią do ratowania życia niewinnych muzułmanów przed bronią masowej zagłady używanej przez USA w Afganistanie, Iraku, Jemenie i dalej - mówił niedoszły zamachowiec przed sądem.

Konstruktorem "majtkowej bomby" miał być Ibrahim al-Asiri, Saudyjczyk, który na terytorium Jemenu tworzy wymyślne bomby - niewielkie, lekkie, bez metalowych elementów, idealne do przemycenie na pokład samolotu. Całe szczęście do tej pory jego pomysły były niewypałami. Zarówno ten z bielizną, jak i ten, w którym wykorzystano drukarki (czytaj na następnej stronie).

W 2010 r. terroryści wpadli na pomysł ukrycia ładunków wybuchowym w drukarkach. Dwie paczki z bombami wysłano z Jemenu do USA pocztą lotniczą, korzystając z usług znanych dostawców - UPS i FedEx. Ich adresatami były synagogi w amerykańskich miastach.

Pakunki nigdy jednak nie dotarły do celu. Zresztą, według śledczych, miały prawdopodobnie wybuchnąć w samolotach, które znajdowałyby się już nad amerykańską ziemią. Ale podejrzane przesyłki zatrzymała ochrona podczas międzylądowań samolotów firm kurierskich w Wielkiej Brytanii i Dubaju. Dostała sygnał o ich niebezpiecznej zawartości od saudyjskich służb.

Władze USA ogłosiły, że za akcją paczek-bomb najprawdopodobniej stoi Al-Kaida. Użyto w nich tego samego rodzaju materiału wybuchowego, co w bombie "bieliźnianego zamachowca".

W maju 2004 roku eksplozja rozerwała lożę VIP-ów na stadionie Tereka w Groznym, stolicy Czeczenii. Na miejscu zginęło ponad 30 osób, w tym kilku notabli. Jednak ofiarą, którą w pierwszej kolejności upatrzyli sobie terroryści, był Achmat Kadyrow, prezydent Czeczenii (siedzi w środku; zdjęcie wykonano tuż przed zamachem). Lider rosyjskiej republiki w ciągu ostatnich czterech lat życia kilkanaście razy uniknął śmierci, dlatego tym razem zamachowcy wymyślili coś specjalnego.

Podczas prac naprawczych w jedną z kolumn stadionu wmurowano ładunek wybuchowy. Bomba eksplodowała, gdy goście zgromadzili się, by podziwiać paradę z okazji Dnia Zwycięstwa. Do tak przemyślanej akcji przyznał się Szamil Basajew, lider czeczeńskich rebeliantów, który już wcześniej oferował 50 tys. dolarów za głowę prezydenta.

Dziś rządy twardej ręki kontynuuje Ramzan, syn zabitego Achmata Kadyrowa. Po zamachu obiecał, że pomści ojca. W 2006 roku Basajew zginął w eksplozji ciężarówki z materiałami wybuchowymi. Jak twierdzi FSB, nie był to przypadek, tylko zaplanowana operacja.

To właśnie z powodu Abdulla Ahmeda Aliego, Assada Sarwara i Tanvira Hussaina, trzech mężczyzn ze zdjęcia, w 2006 r. wprowadzono zakaz wnoszenia płynów na pokłady samolotów. Ci brytyjscy muzułmanie planowali samobójcze ataki na co najmniej siedem maszyn lotów transatlantyckich (z Wielkiej Brytanii do USA i Kanady) przy pomocy płynnych materiałów wybuchowych, ukrytych w butelkach po napojach.

Jak podawało BBC, fabrykę "płynnych bomb" urządzili w mieszkaniu jednego z niedoszłych zamachowców w Londynie. Na szczęście terrorystów aresztowano, nim zdołali wcielić w życie swoje zbrodnicze zamiary. Gdyby spiskowcom się udało, zginęłyby tysiące ludzi - każdy z samolotów, które chcieli zaatakować, przewoził bowiem około 200 osób. W 2009 rok Ahmed Abdull Ali został skazany na dożywocie, Sarwar i Hussain na ponad 30 lat więzienia.

Zdarza się, że zamachowcy wykorzystują w swoich akcjach zwierzęta. Najczęściej są to konie, muły lub osły, do których przymocowane są ładunki. Tak przygotowany wierzchowiec często jest dodatkowo dosiadany przez samobójcę. W zeszłym roku w Afganistanie odnotowano dwa ataki z użyciem osłów, w których zginęły cztery osoby.

Wcześniej do podobnych ataków dochodziło w czasie powstania w Iraku, które wybuchło po amerykańskiej inwazji w 2003 roku. Wówczas islamscy rebelianci wykorzystywali osły i psy. Żywe zwierzęta stały się kolejnym sposobem na ukrycie ładunków wybuchowych - zanim do tego doszło, powszechne było ukrywanie bomb w zwierzęcych zwłokach.

Kolejnym miejscem, w którym na przestrzeni ostatnich lat zdarzały się ataki z wykorzystywaniem osłów, koni i zwierzęcych zaprzęgów jest Palestyna. W 2003 roku dyrektor organizacji broniącej praw zwierząt PETA napisała nawet list do Jasera Arafata w sprawie obrony zwierząt w konflikcie palestyńsko-izraelskim. Jak łatwo przewidzieć, jej słowa spotkały się z ostrą krytyką. Dyrektorce zarzucano przedkładanie życia zwierząt ponad ludzkie.

Największa "popularność" bomby ukrytej w turbanie przypadła w Afganistanie na rok 2011. Wówczas od takich eksplozji zginęło co najmniej pięć osób (nie licząc zamachowców), w tym Burhanuddin Rabbani. Będący prezydentem Afganistanu w latach 1992-1996, zasłużony dla pokojowego dialogu polityk, został zabity we własnym domu, gdy wymieniał uścisk z zamachowcem.

Bomba w turbanie okazywała się skuteczną bronią przeciwko krajowym elitom. Oprócz byłego prezydenta, w ten sposób zginął burmistrz Kandaharu; tak ukryte bomby wybuchały na pogrzebie brata prezydenta Hamida Karzaja i w Centrum Wojskowym w prowincji Helmand.

Turbanowi zamachowcy sprytnie wykorzystują afgańskie obyczaje. W kraju, w którym jest to powszechne nakrycie głowy, a osobista kontrola może być postrzegana jako ciężki afront, wyjątkowo łatwo udawało im się zbliżyć do czołowych polityków. Potwierdzali to sami policjanci - z uwagi na szacunek wobec członków starszyzny nie skontrolowali zamachowca, który zabił burmistrza Kandaharu.

- Przyznaję się do moich czynów oraz do sojuszu z Osamą bin Ladenem, nie przepraszam za moje działania i nadal jestem w stanie wojny z waszym krajem - powiedział zuchwale przed amerykańskim sądem, krótko przed ogłoszeniem wyroku, Brytyjczyk, Richard Reid. Jego słowa cytuje BBC. W 2001 r., zaledwie trzy miesiące po atakach 11 września, Reid chciał się wysadzić w samolocie lecącym z Paryża do Miami. Ładunek wybuchowy zamachowiec przemycił na pokład w bucie.

W połowie lat 90. Brytyjczyk nawrócił się na islam w więzieniu, do którego trafił za drobne przestępstwa. Później wyjechał do Azji, gdzie przeszedł szkolenia terrorystyczne. Swoją lojalność Al-Kaidzie miał udowodnić samobójczym atakiem na samolot lecący do USA. Terrorystę powstrzymały stewardesy i kilku pasażerów, którzy go obezwładnili, gdy próbował odpalić ładunki.

- Jesteś terrorystą, a my nie negocjujemy z terrorystami - ścigamy ich - odpowiedział w 2003 r. Riedowi sędzia, nim skazał go na dożywocie.

Ahmad Szach Massud, afgański, partyzancki komendant, który walczył z talibami, bohater wojny z Sowietami, nazywany "Lwem Pandższiru", zginął 9 września 2001 r. Dwa dni przed atakami na WTC i Pentagon. Prawdopodobnie to również Osama bin Laden, lider Al-Kaidy, stał za śmiercią Afgańczyka, którego zabił wybuch bomby schowanej w kamerze.

Zabójcy Massuda udawali arabskich dziennikarzy telewizyjnych i od dawna zabiegali o wywiad z nim. Słynny tadżycki dowódca spotkał się z nimi w wiosce Hodża Bahauddin. Tego dnia miał rozmawiać z kilkoma reporterami. Ochrona Afgańczyka nie miała pojęcia, że w rzeczywistości wpuściła na spotkanie zamachowców.

Ukryta w kamerze bomba zabiła na miejscu jednego z terrorystów. Drugi zginął od kul podczas pościgu. Massuda przewieziono do szpitala, ale już nie żył.

Czytaj więcej: Udawali dziennikarzy, żeby zabić bohatera.

Eksperci ds. terroryzmu od kilku lat ostrzegają, że terroryści mogą szykować coś znacznie gorszego niż bomby przemycane w napojach czy sprzęcie elektronicznym. Chodzi o ładunki- chirurgicznie wszczepiane implanty.

Terroryści samobójcy nie nosiliby już kamizelek z niebezpiecznymi materiałami, ale ukrywali je we własnych ciałach, stając się dosłownie "żywymi bombami". Taki ładunek mógłby być niemożliwy do wykrycia przez skanery używane przez ochronę. W połowie ubiegłego roku na londyńskim lotnisku utworzyły się długie kolejki do kontroli właśnie po alarmie przed terrorystkami, które mogą ukrywać ładunki w... implantach piersi.

(BBC News, WP.PL, Wikipedia / mp, sol)