"(Nie)poznane w więzieniach"

W ramach święta Służby Więziennej warszawski zakład karny na Białołęce i areszty śledcze na Mokotowie, Służewcu oraz Grochowie zostały udostępnione zwiedzającym. Dwudniową akcję "(Nie)poznane w więzieniach" przygotował Okręgowy Inspektorat Służby Więziennej z okazji obchodzonego 8 lutego Dnia Służb Więziennych.

Oto fotorelacja Wirtualnej Polski z jednej "z najbardziej rozpoznawalnych jednostek penitencjarnych w Polsce". Aresztu śledczego na Mokotowie przy ul. Rakowieckiej.

(WP.PL, mg)

Historia mokotowskiego aresztu rozpoczyna się w roku 1902, kiedy to został wmurowany kamień węgielny pod przyszłe więzienie karne, będące elementem nowego systemu penitencjarnego Imperium Rosyjskiego. Na terenie więzienia działała: kuchnia, ślusarnia, szpital, piekarnia, stolarnia, pralnie. Więzienie posiadało własną elektrownię i było podłączone do kanalizacji miejskiej i było jedną z najnowocześniejszych jednostek tego typu.

Do wybuchu I wojny światowej więzienie mokotowskie było uznawane za jedno z najcięższych na terenie zaboru rosyjskiego. Po stłumieniu rewolucji w 1905-1907 roku władze carskie osadzały tu przede wszystkim więźniów politycznych.

W 1928 roku więzienie zostało zaliczone do tzw. I klasy, czyli przeznaczone do odbywania kar ciężkiego więzienia nie krótszych niż trzy lata z wyłączeniem więźniów recydywistów.

Na czas okupacji niemieckiej przypada okres największego przeludnienia więzienia (przetrzymywano wtedy 2500 osób, w tym kobiety). Więźniowie byli transportowani stąd do innych placówek i do obozów koncentracyjnych. Podczas powstania Niemcy wykorzystywali więzienie na miejsce masowych egzekucji ludności Warszawy.

Po wojnie areszt na Rakowieckiej był początkowo wykorzystywany przez Rosjan do przetrzymywania jeńców niemieckich. W latach 1945-56 więzienie mokotowskie było centralnym więzieniem dla więźniów Politycznych w Polsce i podlegało Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego.

Na zdjęciu pomieszczenie w podziemnym tunelu więzienia, w którym w latach 1945-1956 wykonywano wyroki śmierci. Tutaj w pierwszych latach po II wojnie światowej z rąk komunistycznych funkcjonariuszy bezpieki zginął rotmistrz Witold Pilecki. A 24 lutego 1953 o godz. 15:00 został stracony generał August Emil Fieldorf ("Nil").

W 1968 roku do więzienia mokotowskiego trafiła spora grupa studentów uczestniczących w protestach przeciwko władzom. Natomiast w roku 1981, po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce, więzienie stało się miejscem internowania działaczy Solidarności.

W roku 1989 (po upadku komunizmu) zlikwidowano oddziały podległe SB, a samo więzienie zostaje wyremontowane i przebudowane. W ramach działalności resocjalizacyjnej i walki z uzależnieniami w roku 1993 powstał oddział terapeutyczny dla osób uzależnionych od alkoholu.

W roku 2003 został oddany do użytku najnowocześniejszy w Polsce pawilon specjalny przeznaczony dla osadzonych stwarzających poważne zagrożenie dla społeczeństwa i jednostki penitencjarnej.