Nicolas Sarkozy - faworyt drugiej tury wyborów we Francji
Faworytem drugiej tury wyborów prezydenckich we Francji jest charyzmatyczny przywódca rządzącej Unii na rzecz Ruchu Ludowego (UMP) Nicolas Sarkozy.
06.05.2007 | aktual.: 06.05.2007 14:43
W pierwszej turze 22 kwietnia Nicolas Sarkozy zajął pierwsze miejsce zdobywając ponad 30% głosów i od tego czasu nieprzerwanie prowadzi w sondażach. Poparcie dla niego oscyluje wokół 52-53%, podczas gdy jego rywalka, kandydatka Partii Socjalistycznej Segolene Royal może liczyć na 47-48% głosów.
Sarkozy urodził się w 1955 roku w Paryżu, w rodzinie węgierskiego imigranta. Ukończył prywatną katolicką szkołę średnią, a później prawo na Uniwersytecie Paryskim i politologię w paryskim Instytucie Nauk Politycznych.
Karierę polityczną rozpoczął w 1974 r. w szeregach Unii Demokratów na rzecz Republiki, przekształconej później w Zgromadzenie na rzecz Republiki. Pracował jako adwokat w paryskim sądzie. W 1977 r. wszedł do rady miejskiej podparyskiej miejscowości Neuilly-sur-Seine. W 1983 r. objął stanowisko jej mera.
W wieku 34 lat Sarkozy został deputowanym, cztery lata później ministrem budżetu i rzecznikiem rządu (marzec 1993 - styczeń 1995) premiera Edouarda Balladura, dzięki czemu zyskał dużą popularność. Od maja 2002 do marca 2004 r. pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych, a do listopada tego roku - ministra gospodarki, finansów i przemysłu w gabinecie Jean-Pierre'a Raffarina.
Od maja 2005 roku Sarkozy był ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Dominique'a de Villepina. Jako szef MSW prowadził restrykcyjną politykę imigracyjną i ostrą walkę z przestępczością.
Kwestie bezpieczeństwa stały się dla niego priorytetem. Ostrą krytykę, głównie środowisk imigranckich i lewicy, wzbudziły komentarze Sarkozy'ego w trakcie jesiennych zamieszek na przedmieściach Paryża w 2005 roku, kiedy nazwał mieszkańców tych rejonów "menelami".
Przywódca UMP angażuje się w sprawy Unii Europejskiej, m.in. w zeszłym roku zaproponował, aby najpierw negocjować minitraktat unijny - który zostałby przyjęty już w 2008 r., za francuskiego przewodnictwa w UE - a dopiero po 2009 r., po wyborach do Parlamentu Europejskiego, rozpocząć prace nad dużym traktatem.
Sarkozy uważa, że UE nie powinna się opierać tylko na Francji i Niemczech jako politycznej sile napędowej, lecz na grupie sześciu największych krajów - Francji, Niemczech, W. Brytanii, Włoszech, Hiszpanii i Polsce. Jego zdaniem dla Turcji nie ma miejsca w Unii.
Często określany jest jako polityk o "atlantyckich poglądach", choć sprzeciwiał się amerykańskiej interwencji w Iraku. Wielokrotnie apelował o naprawę stosunków między Paryżem i Waszyngtonem.
W marcu 2007 r. Sarkozy zrezygnował z kierowania MSW i całkowicie zaangażował się w kampanię prezydencką. Zyskał też poparcie dwóch francuskich prezydentów - Jacques'a Chiraca oraz Valery'ego Giscarda d'Estaing. W czasie kampanii zgromadził wokół siebie cały sztab znanych ludzi ze świata estrady, filmu i sportu - Jeana Reno, Gerarda Depardieu czy Alaina Delona. Na stronę Sarkozy'ego przeszedł skłócony z Royal autor programu gospodarczego socjalistów Eric Besson, a ostatnio, po 50 latach służby dla europejskiej lewicy - konsultant polityczny Jacques Seguela.
Sarkozy od lat cieszy się dużym zainteresowaniem mediów. Chwilowa separacja w maju 2005 r. z drugą żoną Cecile, którą przed wielu laty uczynił swoją osobistą doradczynią, stała się we Francji wydarzeniem niemal politycznej rangi.
Ojciec trojga dzieci - Louisa z Cecile oraz Pierre'a i Jeana z pierwszego małżeństwa; Kawaler Legii Honorowej; ma swoją figurę w muzeum figur woskowych Grevin w Paryżu. Realizuje dziennikarskie marzenia z przeszłości - ma na koncie książki: "Wolny", "Republika, religie, nadzieje" i "Świadectwo". O nim samym napisano już kilka książek.
