Choć uroczystości rocznicowe trwają przez cały rok, kulminację stanowi rozpoczynający się właśnie trzydniowy festiwal Nadaam. W trakcie tych dni mężczyźni mają okazję zmierzyć się w tradycyjnych "męskich" dyscyplinach sportowych - jeździe konnej, zapasach i łucznictwie. W całym kraju zawody przyciągają do miast tłumy ludzi.
Podczas ceremonii otwarcia Nadaamu na Centralnym Stadionie w stolicy Mongolii, Ułan Bator, składająca się z 800 muzyków orkiestra odegrała hymn państwowy. W tym czasie przebrani w stroje z XIII wieku mężczyźni przejechali konno wokół areny. Postać jadącego na białym koniu i odzianego w białe szaty wodza Mongołów odegrał popularny w kraju aktor. Gdy przejeżdżał, tłumy wiwatowały.
Obecny był też prezydent Nambaryn Enchbajar. My, Mongołowie, musimy być zjednoczeni i mieć jeden cel: rozwijać nasz kraj. Pamiętajcie o Czyngis-chanie i jego wielkich dziełach- powiedział.
Po upadku komunizmu postać Czyngis-chana jest jednym z niewielu czynników jednoczących ten wbity między Rosję a Chiny kraj w Azji.
Żyjący mniej więcej w latach 1155-1227 Temudżyn, znany lepiej jako Czyngis-chan, do 1206 zjednoczył koczownicze ludy Azji Środkowej i został obwołany wielkim chanem. Później jego wojska uzależniły południową Syberię. W latach 1211-16 podbił północne Chiny i opanował tamtejszy odcinek jedwabnego szlaku. W 1222-23 jego armie spustoszyły tereny Wielkiego Stepu, rejon M. Kaspijskiego i Wschodnią Europę, w 1219-24 podbiły Chorezm, a w 1222-27 część ziem Kipczaków.
W 1224 Czyngis-chan podzielił państwo między synów, zachowując jednak władzę zwierzchnią. Organizację państwa oparł na dziesiątkowym podziale koczowników na oddziały wojskowe, ludom osiadłym pozostawił dotychczasową administrację pod kontrolą namiestników mongolskich. W 1206 nakazał spisywanie prawa. Dla celów administracyjnych i prawodawczych pod wpływem Turków ujgurskich upowszechnił w języku mongolskim pismo oparte na alfabecie ujgurskim.
Dla Europejczyków, którzy mongolskich podbojów doświadczyli około 15 lat po śmierci Czyngis-chana, Mongołowie kojarzyli się ze śmiercią i spustoszeniem i nazywani byli "wysłannikami piekieł", Tatarami.
