Michaił Gorbaczow

Michaił Siergiejewicz Gorbaczow urodził się 2 marca 1931 roku we wsi Priwolnoje. To były radziecki i rosyjski polityk. W latach 1985-1991 roku był Sekretarzem Generalnym Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Był także przewodniczącym Prezydium Rady Najwyższej ZSRR (1988-1990). Pierwszy i jedyny prezydent ZSRR (1990-1991). Laureat Pokojowej Nagrody Nobla w 1990 roku. Zmarł 30 sierpnia 2022 roku w Moskwie.

Michaił Gorbaczow - życiorys

Ojcem Michaiła Gorbaczowa był Siergiej Andriejewicz Gorbaczow, który żył w latach 1909-1976. Był mechanizatorem w miejscowym kołchozie. Jego matka Maria Pantielejewna żyła w latach 1911-1995. Przy narodzinach nadano mu imię Wiktor, ale podczas chrztu jego dziadek z niewyjaśnionych przyczyn zmienił imię dziecka na Michaił. Rodzina od strony ojca miała korzenie rosyjskie, zaś przodkowie matki pochodzili z Ukrainy.

Od 1946 roku pracował jako mechanik w ośrodku mechanizacji. Za swoją pracę z ojcem został nagrodzony Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy. Cztery lata później ukończył naukę w szkole średniej, zdając maturę. Następnie rozpoczął studia prawnicze na uniwersytecie w Moskwie. Był pierwszym z przywódców ZSRR, który ukończył studia uniwersyteckie.

W 1952 roku wstąpił do Komunistycznej Partii Związku radzieckiego. Po śmierci Józefa Stalina był zwolennikiem reform destalinizacyjnych przywódcy Związku Radzieckiego Nikity Chruszczowa. Po skończeniu studiów w 1955 roku kontynuował działalność partyjną.

Michaił Gorbaczow - działalność polityczna

Michaił Gorbaczow rozwijał swą polityczną karierę.Był sekretarzem Komsomołu, komitetu miejskiego KPZR w Stawropolu, a także sekretarzem komitetu krajowego w tym mieście. W 1970 roku został członkiem Komitetu Centralnego.

Systematycznie piął się w politycznej hierarchii. W 1978 roku został sekretarzem KC ds. rolnictwa, a rok później wszedł w skład Biura Politycznego. W 1985 roku został sekretarzem generalnym KC KPZR. Wybór nowego sekretarza odbył się zaledwie 4 godziny po ogłoszeniu śmierci Konstantina Czernienki. W chwili objęcia urzędu miał 54 lata.

Władzę Gorbaczow objął podczas kryzysu gospodarczego w ZSRR. W tym samym czasie pogorszyły się też stosunki między Związkiem Radzieckim a krajami zachodnimi. Gorbaczow odciął się od polityki poprzedników i rozpoczął reformy.

Michaił Gorbaczow - polityka pieriestrojki

Polityka pieriestrojki obejmowała modernizację gospodarki, zwiększenie swobód obywatelskich, ograniczenie korupcji, a najważniejszym etapem było ocieplenie stosunków z Zachodem. Celem było zakończenie Zimnej Wojny. Z biegiem czasu zaczął akcentować potrzebę demokratyzacji i otwartości.

W 1989 roku Zjazd Deputowanych Ludowych wybrał Gorbaczowa na prezydenta Związku Radzieckiego. W lutym 1990 roku wyrzekł się monopolu na władzę, a następnie przeprowadzono wolne wybory. Podczas zjazdu w maju 1990 roku wybrano nowego przewodniczącego - Borysa Jelcyna, który podważał zwierzchnictwo Gorbaczowa.

Jednak zanim do tego doszło, Gorbaczow za punkt honoru postawił sobie przywrócić dobre stosunki z Zachodem. Zrezygnował z wyścigu zbrojeń oraz wycofał wojska z Afganistanu. Początkowym celem jego polityki była izolacja Europy od Stanów Zjednoczonych. W tym samym czasie społeczeństwo w ZSRR było niezadowolone z ustroju komunistycznego i on sam zmienił swoją politykę. W czasie swoich rządów cieszył się dużą sympatią na świecie.

Michaił Gorbaczow - nagroda Nobla

15 października 1990 otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla. Komitet noblowski nagrodził go za swoje skuteczne działania mające na celu zakończenie zimnej wojny. Poparł ogłaszanie przez republiki związkowe suwerenności, ale nie uznał deklaracji niepodległości przez Litwę, Łotwę i Estonię.

Michaił Gorbaczow - po upadku ZSRR

Po utracie władzy Gorbaczow nadal był cenionym autorytetem, ale jego popularność w Rosji była niewielka. Powołał fundację swojego imienia poświęconą studiom politycznym. W 1996 roku kandydował w wyborach prezydenckich, ale uzyskał znikome poparcie. Później założył Rosyjską Zjednoczoną Partię Socjaldemokratów, która nie odniosła sukcesu na scenie politycznej.

Przez lata był krytykiem Władimira Putina, jednak w ostatnich latach popierał jego działalność dotyczącą wojny w Ukrainie, w tym aneksję Krymu.