Marcin Makowski: Grypa groźniejsza od ISIS? Z terroryzmem nie wygramy gryząc własny ogon

Jest dokładnie ta sama godzina i ten sam dzień - czwartek, 18:42. Na antenie TVP Info oraz TVN24 sklejane z materiałów pozyskanych z mediów społecznościowych relacje z miejsca zamachu w Barcelonie. Wiadomo już, że poszkodowanych są dziesiątki, nie żyje najprawdopodobniej kilkanaście osób. I jak w jakimś internetowym memie - choć nikomu nie jest do śmiechu - TVN podaje: ”Furgonetka wjechała w tłum”, TVP natomiast: ”Zamachowiec wjechał w ludzi”. Różnica z pozoru semantyczna, ale wystarczyło posłuchać narracji zaproszonych gości, poczytać komentarze w internecie i okazuje się, że nawet na tym polu mamy z góry ustalone pozycje, zestawy rytualnych gestów, przewidywalnych wniosków.

Sławomir Sierakowski, złapany w programie ”Tak jest” nieco z przypadku, mówiąc o zamachu na La Rampla stwierdził, że terroryzm nie jest w Europie niczym nowym. W zasadzie również w II Rzeczpospolitej i wcześniej, podczas działalności niepodległościowej, Polacy także posuwali się do działalności terrorystycznej, chociaż jej cele były inne od tzw. Państwa Islamskiego. Następnie dodał, że: "ilość ofiar terroryzmu jest nieporównywalna z ofiarami grypy, już nie mówiąc o wypadkach samochodowych”. Ciekawe dlaczego podobnej retoryki nie słyszeliśmy z ust lewicowego publicysty po nazistowskim zamachu w Charlottesville? Zostawmy jednak tę kwestię na boku. Chwilę później, gdy hiszpańskie służby były na tropie innych terrorystów z Daesh, którzy zamierzali wysadzić się z pasami Szahida, Renata Grochal z ”Newsweeka” opowiadała, że Hiszpanie wcale nie boją się islamskich uchodźców. Wręcz przeciwnie - wie, bo była niedawno na wakacjach w Madrycie - że zbierają dla nich żywność i leki, a w goóle żyją w symbiozie.

W tym duchu argumentowali również poseł Jan Grabiec z Platformy Obywatelskiej oraz były europarlamentarzysta PiS - Marek Migalski. Grabiec stwierdził, że islam w Hiszpanii istnieje od ponad tysiąca lat i jakoś nie ma problemu. Natomiast ”Pomysł PiSowców: zamknąć granice, jest po prostu absurdalny”. Jak się owi islamiści w Hiszpanii znaleźli i czym była rekonkwista, tego już poseł nie wyjaśnił. Z kolei Migalski w swoim stylu bagatelizował skalę ataku. ”W długi weekend Polacy zabili na polskich drogach 30 Polaków. To info dla ’przerażonych skalą zamachu’ w Barcelonie. #2RazyWięcej" - stwierdził na Twitterze. W sumie czego tu się bać, prawda? Groźniejszy Polak za kółkiem niż żołnierz Daesh w ciężarówce. Nie zabrakło przy tym rytualnych już telefonów do Jerzego Dziewulskiego, który stwierdził, że ”z terroryzmem nie da się realnie i skutecznie walczyć, bo jest nieprzewidywalny”, i tak dalej.

Z kolei z drugiej strony jeszcze zanim ustalono sprawców i zakończyła się obława na zbiegłych zamachowców, część prawicowych komentatorów oraz polityków miała już gotowe diagnozy, recepty i rozpisywała się w potępieniu nieudolnej polityki lewicowych eurokratów. ” I co, PO-wscy prezydenci Gdańska, Poznania, Warszawy i innych miast, ile ofiar potrzeba, byście przestali wreszcie kombinować - na złość Polakom - w sprawach zbrodniczego ’ubogacania’ niewinnych ludzi?” - grzmiała na Facebooku Krystyna Pawłowicz z Prawa i Sprawiedliwości. Nawet w takiej chwili ofiary z Barcelony zostały użyte do doraźnej wojenki podjazdowej w polskiej polityce.

Bez względu na polityczne afiliacje i ideowe skrzywienia, martwi, smuci i po prostu męczy stupor, w jaki popadła europejska cywilizacja. Bezradna wobec zorganizowanego chaosu i brutalności, którą na jej własnej ziemi zaczęli epatować islamscy terroryści. ” Każdy kraj jest bezpieczny do momentu, w którym dojdzie do zamachu” - stwierdził szef PO Grzegorz Schetyna dodając, że terroryści chcieliby "abyśmy zamknęli wszystkie granice i byli sparaliżowani”. Natomiast my nie możemy się obawiać przyjmowania uchodźców, bo ”ofiarom wojny należy pomagać”. To wszystko prawdziwe i szczytne, ale coraz bardziej rozmijające się z rzeczywistością. A przez to, czyniące nas, Europejczyków, niezdolnych do zatrzymania procesu, który trzyma kontynent w nieustannym stanie podwyższonego ryzyka.

”Myśleliśmy, że IS uzna ryzyko takiego manewru za zbyt duże. Teraz wiemy, że w przypadku IS musimy się jeszcze dużo nauczyć. Chociaż IS nie potrzebował umieszczać swoich ludzi pomiędzy uchodźcami, zrobił to, by zademonstrować swoją siłę” - powiedział szef Federalnego Urzędu Ochrony Konstytucji Hans-Georg Maassen, w niedawnym wywiadzie dla "Welt am Sonntag”. Jednocześnie przyznał, że niemieckie służby nie doceniły skali procederu i faktycznie - otwierając drzwi dla mas imigrantów, którzy nie byli w żaden sposób kontrolowani - wpuszczono również wielu bojowników ISIS. Może właśnie w takich głosach, spóźnionego, ale jednak rozsądku, należy dzisiaj szukać wskazówek na przyszłość? Bez ideowego radykalizmu i bagatelizowania problemu, pragmatycznie i metodycznie przystąpić do uszczelniania granic, stabilizowania Afryki i Bliskiego Wschodu, zmniejszenia świadczeń socjalnych i zaprzestania łudzenia kogokolwiek, że wystarczy przypłynąć do Europy, aby żyć w komforcie na koszt państwa.

Andrzej Morozowski powiedział w TVN24 chwilę po informacji o zamachu, że od pewnego czasu francuscy komandosi walczący w Afryce i na Bliskim Wschodzie mają rozkaz strzelania do każdego terrorysty, który pochodzi z Francji. Nie negocjowania, chwytania, osądzania w kraju i szukania dowodów winy. Po drugiej stronie karabinu znajduje się ich rodak służący tzw. Państwu Islamskiemu - wyrok jest jeden. Na koniec swojego wywodu zapytał gości, czy to moralne i czy Europa nie zaczyna stosować metod terrorystów. Otóż nie, panie Andrzeju. To jest wojna. Prowadzona na inną skalę, innymi metodami, z trudnym do określenia przeciwnikiem, ale jednak wojna. Pora, abyśmy to sobie wszyscy uświadomili i przestali tkwić w ideowych strefach komfortu.

Marcin Makowski dla WP Opinie