LPA - Liga Państw Arabskich

Liga Państw Arabskich jest organizacją międzynarodową o charakterze regionalnym przeznaczoną dla państw z arabskiego kręgu kulturowego. Zrzeszone państwa prowadzą współpracę polityczna, gospodarczą i społeczną.

LPA (Liga Państw Arabskich) – historia

Do powołania Ligi Państw Arabskich przyczyniła się utworzona w 1942 roku Unia Arabska, która była stowarzyszeniem głoszącym hasła o niepodległości i suwerenności krajów arabskich. Powstała idea organizacji zrzeszającej państwa z tego kręgu kulturowego – w 1943 roku opracowano projekt utworzenia LPA, a w 1944 roku podczas wstępnej konferencji w Aleksandrii, której celem była systematyzacja planów przygotowawczych, spotkały się państwa założycielskie: Egipt, Irak, Syria, Arabia Saudyjska, Transjordania (obecnie Jordania) i Liban. W obradach uczestniczyła dyplomacja brytyjska, która przyczyniła się do uzyskania konsensusu między państwami o sprzecznych ideach politycznych.

Ostatecznie Liga Państw Arabskich powstała 22 marca 1945 roku w Kairze, gdzie została również ustanowiona jej siedziba. Początkowo do organizacji należało sześć państw, natomiast w maju tego samego roku dołączył do niej Jemen.

LPA (Liga Państw Arabskich) – cele

Do głównych zadań LPA należy integracja państw członkowskich, koordynowanie działalności gospodarczej, wprowadzanie zrównoważonej polityki międzynarodowej, rozwiązywanie konfliktów wewnętrznie w taki sposób, aby nie była konieczna ingerencja z zewnątrz, oraz działanie na rzecz współpracy w kwestiach kulturowych, obywatelskich czy militarnych.

LPA (Liga Państw Arabskich) – działalność

Liga Państw Arabskich stara się zapewnić wolność i suwerenność państwom członkowskim – organizacja prowadziła mediacje przy okazji sporu między Libanem a Syrią w 1949 roku, a także między Irakiem a Kuwejtem w 1961 roku. W kwestiach finansowych i gospodarczych LPA przysłużyła się, angażując się w utworzenie Wspólnego Rynku Arabskiego w 1965 roku.

LPA (Liga Państw Arabskich) – struktura

Naczelnym organem LPA jest Rada Ligi Państw Arabskich, która gromadzi się na posiedzenia dwa razy w roku. Istotne funkcje w administracji Ligi Państw Arabskich pełnią też Rada Gospodarcza, Rada Wspólnej Obrony, Komitet Obrony i Sekretariat Generalny odpowiadający za finanse i administrację, na którego czele stoi sekretarz generalny.

Pierwszym sekretarzem generalnym LPA był egipski dyplomata Abd ar-Rahman Azzam, który pełnił tę funkcję w latach 1945–1952. Po nim na stanowisku zasiadali Abdul Khlek Hassouna (1952 –1972), Mahmoud Riyadh (1972–1979), Chedi Klibi (1979–1990), Assad al-Assad (1990–1991), Ahmad Esmat Abd al Meguid (1991–2001), Amr Mahmud Musa (2001–2011) i Nabil al-Arabi (od 2011 roku).

LPA (Liga Państw Arabskich) – członkowie

Według danych z 2017 roku do Ligi Państw Arabskich należą 22 państwa członkowskie: Arabia Saudyjska, Egipt, Irak, Syria (zawieszona w 2011 roku), Jordania i Liban, które przystąpiły do organizacji w roku jej założenia, a także Libia (dołączyła w 1953 roku), Sudan (1956), Maroko (1958), Tunezja (1958), Kuwejt (1961), Algieria (1962), Zjednoczone Emiraty Arabskie (1971), Bahrajn (1971), Katar (1971), Oman (1971), Mauretania (1971), Somalia (1974), Palestyna (1976), Dżibuti (1977) i Komory (1993).

Działania LPA są śledzone przez cztery państwa posiadające statut obserwatorów: Brazylię, Indie, Erytreę i Wenezuelę.