Kwiaty w 209. rocznicę urodzin Adama Mickiewicza

Mickiewicz przebywał tutaj na wakacjach, tuż przed Powstaniem Listopadowym i emigracją do Turcji. W miejscowym pałacu znajduje się dziś muzeum poety.

Kamienny pomnik, z medalionem, ufundowano w 1931 r., w stulecie pobytu poety na wakacjach w Śmiełowie. Jego autorem był Władysław Marcinkiewicz. W 1940 r. hitlerowcy zburzyli monument i dopiero w 1970 r. postawiono w tym samym miejscu nowy pomnik z medalionem wykonanym przez poznańskiego rzeźbiarza - Jerzego Sobocińskiego.

Przed wojną, obok pomnika postawiono także kamienną ławę. W 1988 r. umieszczono na niej tablicę, która przypomina epizod z udziałem wieszcza. Podczas spaceru we wrześniu 1831 r., Mickiewicz zauważył wyrwane z korzeniami drzewko. Powiedział wtedy: oto nasz obraz, ale w tak wielkim jak i małym nie traćmy nadziei, ratujmy co się da i jak się da i wsadził wyrwane po burzy drzewko w to samo miejsce.

Cytat z tej wypowiedzi Mickiewicza umieszczono na kamiennej ławie. Posadzony ponownie przez poetę dąb rósł do 1924 r., kiedy także został zniszczony przez burzę. Z jego pnia ówcześni właściciele Śmiełowa Chełkowscy wykonali pamiątkowe cegiełki. Obok posadzili dąb amerykański, który rośnie do dziś.

Muzeum w Śmiełowie gromadzi pamiątki po swoim patronie oraz osób, które miały z nim jakikolwiek związek. Obywają się tutaj koncerty, spotkania, przedstawienia teatralne.