Kwartet Wayne Shortera – jazzowe wydarzenie sezonu

Krótka wiosenna trasa koncertowa w Europie (w tym jedyny koncert w Polsce) zapowiadana jest jako ostatnia wizyta legendarnego saksofonisty na Starym Kontynencie - podkreśla Dionizy Piątkowski, dyrektor Ery Jazzu oraz autor Encyklopedii Jazzu.

Wayne Shorter karierę rozpoczął w latach 50. w zespołach pianisty Horace’a Silvera i trębacza Maynarda Fergussona. Na scenie zaistniał w legendarnej grupie Jazz Messengers Arta Blakeya, skąd przechwycił zdolnego muzyka Miles Davis. W kwintecie Milesa grał wspólnie z Herbiem Hancock’em, Tonym Williamsem i Ronem Carterem. Od 1970 roku Wayne Shorter jest liderem bodaj najpopularniejszej formacji jazzu elektrycznego - grupy Weather Report. W tym samym czasie nagrywa i koncertuje z Herbiem Hancock’em, Carlosem Santaną.

Shorter grał najpierw na klarnecie, jednak jako nastolatek przerzucił się na saksofon tenorowy. W połowie lat 50. studiował muzykę na uniwersytecie w Nowym Jorku, zanim został powołany do wojska. Jako student grał z różnymi zespołami, m.in. u Horace'a Silvera, a po wyjściu z wojska związał się z zespołami Johna Coltrane'a. Przez krótki okres pracował też z Maynardem Fergusonem, gdzie poznał Joe Zawinula. W 1959 r. został muzykiem grupy Jazz Messengers Arta Blakeya i pozostał w niej do 1963 r. Rok później przyłączył się do Milesa Davisa, z którym koncertował i nagrywał do 1970 r. Pod koniec tego roku, razem z Zawinulem, założył Weather Report,jedną z najważniejszych formacji fusion – jazzu.

W czasie pracy z Blakeyem i Davisem, Shorter dużo pisał, a jego kompozycje stworzyły wcześniej podstawę kilku eksperymentalnych sesji płytowych dla wytwórni Blue Note; komponował dla nowego zespołu, a także dla siebie i grupy V.S.O.P., z którą współpracował w połowie i pod koniec lat 70. Lata spędzone z Zawinulem jeszcze bardziej poszerzyły wachlarz jego zainteresowań, podkreślając uznanie dla wolnych form i uwalniając jego fascynację muzycznymi osobliwościami. Zespół Weather Report położył podwaliny pod rozwój muzyki fusion, jednak coś co grupę rzeczywiście wyróżniało, to sposób w jaki pozwalała zachować obu indywidualnościom ich silne muzyczne osobowości. W późniejszym okresie, kiedy zespół nabrał brzmienia podobnego do innych grup grających fusion, Shorter realizował się w formacjach, które zakładał poza Weather Report. Shorter skomponował jedne z najlepszych nagrań zespołu Blakeya z okresu, kiedy był jego członkiem; był także autorem wielu udanych utworów Davisa w drugiej połowie lat 60.

Nowy Septet Wayne Shortera pojawił się wraz z albumem „High Life”. Ten album - rekomendował swój pierwszy od siedmiu lat, autorski album Wayne Shorter - mówi o konieczności odzyskania spokoju i cierpliwości, mówi o jednej rzeczy, która dzieje się w Ameryce zbyt długo: nastawieniu na natychmiastowe spełnienie. Lubię muzykę, kiedy jest pełna, kiedy przedstawia kompletny obraz.

Doskonale zafunkcjonował także na rynku impresyjny album „1 + 1” nagrany w duecie z Herbiem Hancock’em. Nagranie to natychmiast zyskało rekomendujące oceny krytyków i zyskało zachwyt publiczności. Saksofonista udowodnił, po raz kolejny, że jest jednym z najbardziej twórczych muzyków jazzowych - stale poszukując nowych horyzontów.

Sensacją artystyczną ostatnich lat jest jednak standardowy kwartet Shortera uznawany powszechnie za najwybitniejszy zespół dzisiejszego jazzu.