Jajo wrzucone na parafię

Nasz ksiądz jak kazanie powie, to i mądre, i życiowe, i podniosłe, a jak zacznie śpiewać, to aż ściany drżą – chwalą sobie mieszkanki Długosiodła koło Wyszkowa. Ale druga część moich rozmówców twierdzi, że jeśli duchowny będzie dalej odprawiał nabożeństwa – zwłaszcza sumę, która gromadzi największe tłumy – przestaną do kościoła w Długosiodle przyjeżdżać i pojadą do innej parafii.
Wikary ma bowiem pięć zarzutów prokuratorskich, bo podczas eksmisji betanek z klasztoru z Kazimierza Dolnego niemal rok temu zwyzywał policjantów, a na jednego zamachnął się monstrancją. Ponadto tego byłego kapelana zbuntowanych betanek jedna z byłych zakonnic oskarża o molestowanie. Śledztwo trwa.

Po eksmisji ślad po księdzu zaginął. Odnalazł się w sierpniu w Długosiodle. Łomżyński biskup Stanisław Stefanek nie tylko przygarnął wyrzuconego z diecezji lubelskiej i zakonu franciszkanów księdza Romana Komaryczkę, ale też wysłał go do jednej z podległych mu parafii, w której ksiądz od kilku tygodni odprawia msze, spowiada oraz uczy religii w miejscowym liceum i zawodówce. Miecz jest, ale ognia to w tym filmie zabrakło.

Mieszkańcy Długosiodła się podzielili, choć daleko im do podziału sprzed sześciu lat, gdy przed wyborami wójta miejscowi właściwie nie potrafili ze sobą porozmawiać. Jak na wieś, której – jak śmieją się mieszkańcy sąsiednich parafii – „podrzucono śmierdzące jajo”, są wyjątkowo chętni do pomocy nowemu kapłanowi.
– Gdyby potrzebował rady, chciał się wygadać czy znaleźć spokój, zawsze może przyjść do mnie – zaprasza pani Ala ze sklepu działającego pod szyldem „Jeśli nie wiesz, czego szukasz, przyjdź do nas, my to mamy”. – Na pozór pogodny, ale w głębi duszy na pewno jest mu źle. Może deprim i dwie saszetki herbatki Nervinum przed snem? – zastanawia się pani Urszula z punktu aptecznego. Pani Jadwiga z saloniku Ruchu sugeruje, żeby „wysłać księdza do psychologa i egzorcysty”.

Mniej wyrozumiali są ci, których dzieci u księdza Romana uczą się religii. Rodzice skrupulatnie wypytują uczniów, o czym była mowa na ostatniej lekcji, w każdej chwili gotowi wypisać dziecko z tego przedmiotu.
– Tata delikatnie mnie ostrzegał, żebym uważała na księdza, ale powiedziałam, żeby się nie interesował – mówi Kasia, 16-letnia blondynka z wyjątkowo zadbanymi tipsami.
– Bo to naprawdę fajny ksiądz, bardzo ciekawie opowiada. Na pierwszych dwóch lekcjach mówił, jak go pobłogosławił sam Benedykt XVI, i o tym, że seks w małżeństwie jest bardzo ważny – wspomina koleżanka Kasi Karolina. Na lekcji religii uczniowie śmieją się z żartów księdza, a gdy w ubiegłą środę miał urodziny, spontanicznie odśpiewali mu „Sto lat”. – Nie chce mi się wierzyć, żeby molestował tę siostrę. Mówił nam, że ta siostra to po prostu psychiczna jest – mówi Karolina.

Ksiądz Komaryczko zapowiedział bowiem swoim uczniom, że nie ukrywa sprawy ze zbuntowanymi zakonnicami i odpowie na ich pytania. Na lekcjach często opowiada o betankach, choć poza szkołą milczy na ten temat. Dyrektorka szkoły broni się, że na księdza nie ma żadnego wpływu – nauczyciela religii wyznacza biskup, a jeśli duchowny ma uprawnienia i nie jest karany, musi go zatrudnić.

Gdy przychodzi do praktyk religijnych, zachowanie wiernych jest jednak inne. Jeśli dyżur w konfesjonale pełni ksiądz Roman, część parafian woli spowiadać się innego dnia. Najgorzej było w pierwszy piątek miesiąca, gdy do spowiedzi przyszli uczniowie przygotowujący się do bierzmowania. Wszyscy tłoczyli się w kolejce do drugiego duchownego, u księdza Romana było ledwo kilka osób, którym nie chciało się już stać. – Nie oczekuję samobiczowania, ale nowy wikary albo proboszcz mogliby publicznie wypowiedzieć się o całej tej sytuacji. Nikt nas na nią wcześniej nie przygotował – słyszę od mieszkanki Długosiodła.
A po cichu mieszkańcy zastanawiają się, czym ich parafia zasłużyła sobie na takie wyróżnienie łomżyńskiego biskupa. Kilkanaście osób, z którymi rozmawialiśmy, wierzy w jego głęboką mądrość. – To musiała być przemyślana decyzja. A przy okazji dowód na niewinność księdza. Gdyby zarzuty były prawdą, na pewno by go nie przysyłał – nie mają wątpliwości panie starsze i młodsze.

** > Kocham moją parafię

– Nasz proboszcz to dobry gospodarz, może biskup liczył, że ksiądz Roman przy nim się poprawi? – zastanawia się pani Jadwiga, kioskarka. – Proboszcza wrobili. A tego księdza to powinni wysłać na misje albo do jakiegoś zamkniętego ośrodka – nie ma wątpliwości pan August z Długosiodła, niedoszły ksiądz.
– Myśli pani, że parafia w środku wygwizdowa to nie jest zesłanie, szczególnie dla kogoś, kto wcześniej był w powszechnie znanym Kazimierzu? – mówi jeden ze znających sprawę dostojników kościelnych. – Dla tego księdza to na pewno nie jest awans, a biskup prawdopodobnie postawił mu jeszcze szereg warunków. Gdy próbuję dociec w Łomży, dlaczego biskup, kierując się miłosierdziem wobec błądzącego księdza, nie przygarnął go po prostu do pracy administracyjnej w kurii, słyszę tylko trzask odkładanej słuchawki. Tłumaczy to znający kościelne realia psycholog: – Może dlatego, że w kurii to dopiero zrobiłby karierę?
Ksiądz Komaryczko, którego spotykam wracającego ze szkoły, na pytanie o wrażenia z Długosiodła recytuje ze sztucznym uśmiechem: „Bardzo kocham moją parafię i cieszę się, że tu przyjechałem”. Po czym odchodzi.

Milena Rachid Chehab