Francja sparaliżowana strajkiem

Strajk zorganizowało pięć central związkowych na znak protestu przeciwko polityce gospodarczej rządu: niskim płacom, wysokiemu bezrobociu (wynosi ono 9,9%), obniżaniu poziomu życia, nowym kontraktom, pozwalającym małym firmom na łatwiejsze zwalnianie ludzi, oraz przeciwko prywatyzacji państwowych firm. Francuzi chcą też zachowania 35-godzinnego tygodnia pracy.

W marszach protestacyjnych wzięło udział, według organizatorów, ponad milion ludzi. Największa manifestacja odbyła się w Paryżu; przyszło na nią 150 tys. ludzi. Na czele niesiono czerwony transparent z napisem: "Wspólnie na rzecz zatrudnienia, mocy nabywczej, praw pracowniczych".

Premier Villepin, który za "absolutny priorytet" uważa zmniejszenie bezrobocia, powiedział we wtorek we francuskim Zgromadzeniu Narodowym: "Słucham przesłania, jakie kierują do nas Francuzi. Cały rząd słucha przesłania, jakie kierują do nas Francuzi. Chcemy odpowiedzieć na ich niepokoje i na ich aspiracje. Francuzi chcą rezultatów, i to jest to właśnie, o co walczymy".

Zmniejszenie zasilania (według centrali związkowej CGT o 20%, według Electricite de France - o 8%) przez sektor energetyczny ograniczyło we wtorek pracę francuskich rafinerii.

Francja jest ważnym eksporterem produktów rafineryjnych. Wtorkowy strajk zwiększył nacisk na francuski koncern naftowy Total, mający największe w Europie i Francji rafinerie, które przerabiają ponad połowę z niemal 2 mln baryłek ropy przetwarzanych dziennie we Francji. Od dwóch tygodni trwa strajk na tle płacowym w zakładach Totalu w Gonfreville na północy kraju. Niemal całkowicie sparaliżował on produkcję (328 tys. baryłek ropy dziennie).

Według CGT wtorkowy strajk zmniejszył o 40% zdolności produkcyjne w pozostałych pięciu rafineriach Totalu, które łącznie przerabiają 760 tys. baryłek ropy dziennie. Total podał, że tylko w dwóch zakładach zmniejszono produkcję do poziomu minimalnego: w Feyzin niedaleko Lyonu i w La Mede koło Marsylii.

Rafineria La Mede jest jedną z czterech śródziemnomorskich rafinerii (łącznie przerabiają 600 tys. baryłek ropy dziennie), w których zapasy surowej ropy, eksport produktów i import zostały zablokowane przez trwający od tygodnia strajk dokerów i portowców, sprzeciwiających się prywatyzacji spółki SNCM.

"Czarny wtorek" we Francji zakłócił przede wszystkim komunikację. Strajk kontrolerów lotów sprawił, że musiano odwołać ponad 400 rejsów z głównych podparyskich lotnisk - Orly i de Gaulle'a w Roissy.

Poważne zakłócenia wystąpiły w transporcie miejskim w Paryżu i innych wielkich aglomeracjach, jak Rennes, Rouen, Nantes, Marsylia. W Paryżu nie wyruszyło na trasy 2/3 autobusów; kursowała tylko jedna linia metra. Metro w Lyonie stanęło całkowicie.

Na krajowych liniach kolejowych ruch był ograniczony do 60 proc., na trasach superszybkiej TGV - do 40% na liniach dalekobieżnych i międzyregionalnych i do 35% w rejonie paryskim.

Strajkowało ok. 15% pracowników poczty. Z powodu strajku nie ukazały się wielkie dzienniki ogólnokrajowe, jak "Le Figaro" czy "Liberation".

Jak wskazują sondaże, akcja protestacyjna jest przyjmowana ze zrozumieniem przez opinię publiczną. Według instytutu CSA 74% Francuzów podchodzi do niej z sympatią, a według sondażu BVA 72% uważa ją za "usprawiedliwioną".