Fotyga zostanie przesłuchana jako kandydat na ambasadora

Na początku marca szef MSZ Radosław Sikorski poinformował, że zaproponował swojej poprzedniczce stanowisko ambasadora Polski przy ONZ. Przyznał wówczas, że nominacji Fotygi dokonuje "na prośbę prezydenta" Lecha Kaczyńskiego. Przekonywał, że stanowisko prezydenta jest dla niego "zawsze bardzo ważne".

Kandydatura ambasadora zaproponowana przez szefa MSZ jest uzgadniana z premierem i prezydentem. Następnie MSZ występuje do państwa przyjmującego o wstępną akceptację. Jej otrzymanie pozwala MSZ na zwrócenie się do prezydenta z formalnym wnioskiem o nominację ambasadora.

Sejm oficjalnie nie uczestniczy w procesie mianowania ambasadorów. Zwrócenie się przez MSZ do sejmowej komisji spraw zagranicznych o zaopiniowanie kandydata wynika z obyczaju - nie jest usankcjonowane regulacją prawną.

Z kolei według środowych doniesień prasowych prezydent ma wstrzymywać się z podpisaniem listów uwierzytelniających dla sześciu nowych ambasadorów z obawy, że premier Donald Tusk nie podpisze kontrasygnaty właśnie dla nominacji Fotygi. W środę zarówno Kancelaria Prezydenta, jak MSZ i Kancelaria Premiera nie chciały tego komentować.

Urodzona w 1957 roku Fotyga jest z wykształcenia ekonomistką, absolwentką Uniwersytetu Gdańskiego i Duńskiej Szkoły Administracji Publicznej. Odbyła także staże i szkolenia zagraniczne, m.in. w Departamencie Pracy Stanów Zjednoczonych, na Uniwersytecie Cornell w stanie Nowy Jork oraz w Europejskim Banku Odbudowy i Rozwoju.

W 1981 pracowała w dziale zagranicznym Krajowej Komisji Porozumiewawczej NSZZ "Solidarność". Od 1989 do 1991 pracowała, a następnie kierowała Biurem Spraw Zagranicznych Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność". Była bliskim współpracownikiem ówczesnego wiceprzewodniczącego Związku Lecha Kaczyńskiego.

Od 1998 do 2002 roku sprawowała funkcję wiceprzewodniczącej rady nadzorczej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Od 1999 do 2001 roku była doradcą prezesa Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych ds. integracji europejskiej. W 2000 roku była również doradcą Prezesa Rady Ministrów do spraw międzynarodowych w rządzie Jerzego Buzka, a w 2001 roku pełniła obowiązki dyrektora Departamentu Spraw Zagranicznych Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Od czerwca 2004 do listopada 2005 roku zasiadała w Parlamencie Europejskim z ramienia PiS. 23 listopada 2005 została mianowana sekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych.

9 maja 2006 po dymisji Stefana Mellera prezydent Lech Kaczyński mianował ją na stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza. Utrzymała to stanowisko w rządzie Jarosława Kaczyńskiego.

Od 7 września 2006 zasiadała w Radzie Bezpieczeństwa Narodowego. 29 listopada 2007 została przez Lecha Kaczyńskiego powołana na stanowisko szefa Kancelarii Prezydenta. Pełniła tę funkcję do 20 sierpnia 2008 roku.