Ostatnim polskim akcentem w konkursie w Cannes był w 1994 roku film "Trzy kolory: czerwony" Krzysztofa Kieślowskiego, który nie zdobył Złotej Palmy, choć należał do festiwalowych faworytów.
W 1991 roku w konkursie wystartowało "Podwójne życie Weroniki". Film zdobył nagrody Fipresci i jury ekumenicznego, a odtwórczyni głównej roli, Irene Jacob, nagrodę aktorską. Pokazywane w konkursie rok wcześniej "Przesłuchanie" Ryszarda Bugajskiego przyniosło nagrodę aktorską Krystynie Jandzie.
W 1989 roku Krzysztof Kieślowski zasiadł w jury, a w programie konkursu znalazły się "Wiosenne wody" Jerzego Skolimowskiego. Rok wcześniej "Krótki film o zabijaniu" Kieślowskiego uhonorowano specjalną nagrodą jury i wyróżnieniem Fipresci.
Skolimowski, który w 1987 roku brał udział w pracach jury, pokazywał w konkursie także swoje filmy: "Najlepszą zemstą jest sukces" (1984), "Fucha" (1982) - nagrodzony za scenariusz, "Krzyk" (1978) - uhonorowany wielką nagrodą jury, oraz "Król, dama, walet" (1972).
W 1982 roku Jadwiga Jankowska-Cieślak zdobyła w Cannes nagrodę aktorską za rolę w węgierskim filmie "Inne spojrzenie". Rok wcześniej na festiwalu triumfował Andrzej Wajda, którego "Człowiek z żelaza" zdobył Złotą Palmę i nagrodę jury ekumenicznego.
W 1980 roku "Constans" Krzysztofa Zanussiego zdobył w Cannes nagrodę specjalną jury i wyróżnienie jury ekumenicznego. W 1979 roku jury ekumeniczne przyznało nagrodę filmowi "Bez znieczulenia" Wajdy, rok wcześniej - "Spirali" Zanussiego. Nagrodę Fipresci zdobył wówczas "Człowiek z marmuru" Wajdy.
W 1973 roku "Sanatorium pod klepsydrą" Wojciecha Jerzego Hasa otrzymało nagrodę specjalną. Prawie dziesięć lat wcześniej, w 1964 roku, specjalna nagroda za całokształt twórczości przypadła pośmiertnie Andrzejowi Munkowi.
W 1961 roku jury przyznało nagrodę specjalną filmowi "Matka Joanna od Aniołów" Jerzego Kawalerowicza, cztery lata wcześniej - "Kanałowi" Andrzeja Wajdy. W 1954 roku Aleksander Ford otrzymał w Cannes nagrodę za reżyserię filmu "Piątka z ulicy Barskiej". (mag)
