Dariusz Dźwigała: "Widziałem, jak moi synowie kierują mną w grze komputerowej"

Dariusz Dźwigała: Nie pamiętam zbyt dobrze tego pierwszego kontaktu z komputerem. Myślę, że mogę powiedzieć, że był to po prostu zakup komputera do domu. Nie jestem w stanie przypomnieć sobie, co to był za sprzęt. Na pewno jakiś składak, złożył go mój znajomy - właściciel firmy komputerowej.

Obecnie posiadam mojego starego, trzyletniego już laptopa i dwa pecety. Dwa dlatego, iż jeden z nich niemal ciągle zajmują moi synowie. Ja jednak korzystam przede wszystkim z mojego laptopa i czasami z drugiego domowego komputera. Używamy go do załatwiania przeróżnych "papierkowych" spraw, takich jak rachunki, opłaty. Generalnie, pierwszy, lepszy komputer wykorzystywany jest właśnie przez moich dwóch starszych synów. Sam nie gram, ale z tego co wiem najbardziej popularne w mojej rodzinie są gry przede wszystkim piłkarskie i sportowe. Najmłodszy syn, który ma trzy latka, gra przede wszystkim w przeróżne wyścigi.

Tak, wydaje mi się nawet, że są z tego bardzo zadowoleni. Widziałem, że w jednej z nowych gier sportowych istnieje możliwość prowadzenia Polonii Warszawa i kierowanie Darkiem Dźwigałą. Grają moi dwaj starsi synowie. Najmłodszy jest jeszcze na takie gry za mały - a ja za duży ( śmiech ). Komputera używam najczęściej po prostu do surfowania po Internecie. Szczerze mówiąc, bardziej "komputerowa" jest moja żona ( śmiech ).

Różne, naprawdę różne. Nie da się ukryć, że gros z nich to strony o tematyce piłkarskiej. Bardzo często zaglądam na witrynę Mazowieckiego Związku Piłki Nożnej. Prowadzę drużynę młodzieżową, więc muszę być na bieżąco z wszelkiego rodzaju tabelami, wynikami. Często zaglądam też na strony motoryzacyjne. Samochody to oprócz piłki nożnej moje drugie hobby.

Między innymi do sprawdzenia opinii, jaką internauci mają o mnie i o moim klubie.

Spotykam się z bardzo różnymi opiniami. Niektóre są bardzo krzywdzące, niektóre bardzo miłe. Wiadomo, w Internecie każdy może napisać to, co chce. Na pewno jednak nie załamuję się czytając te negatywne. Szczerze mówiąc po prostu nie reaguję na nie. Nie odpisuję, wszystko jedno, na dobre czy na złe komentarze. Tak samo zresztą zachowuję się w życiu. Nie ma sensu walczyć z wiatrakami. Kiedyś mój kolega napisał bardzo nieprzyjemne słowa o mnie - nie odbijałem piłeczki. Po prostu mnie to nie bawi.

Sądzę, że niektórzy z ludzi piszących w Internecie oceniają nie do końca to, co dzieje się na boisku. Nie zawsze te oceny są sprawiedliwe, czasem mam wręcz wrażenie, że osobnik komentujący dane spotkanie w ogóle nie był na meczu.

Kiedyś było tego całkiem sporo. Czułem się fajnie, będąc określany przez internautów mianem "profesor", "najstarszy i najlepszy gracz w lidze" i tym podobne. Miło jest przeczytać o sobie coś dobrego, tak jak jednak mówiłem, nie reaguję w żaden sposób także na takie, pozytywne sygnały.

więcej w serwisie PC World Komputer »