Bp Tadeusz Pieronek nie żyje. Miał 84 lata
Nie żyje biskup Tadeusz Pieronek. Miał 84 lata. Zmarł w czwartek w swoim domu w Krakowie.
Informację o śmierci duchownego potwierdziło Wirtualnej Polsce biuro prasowe Konferencji Episkopatu Polski.
"Przed chwilą w wieku 84 lat odszedł do Domu Ojca śp. Ks. Biskup Tadeusz Pieronek. Wieczne odpoczywanie racz Mu dać. Panie +" - poinformował z kolei w komunikacie proboszcz Katedry na Wawelu Ks. Prałat Zdzisław Sochacki.
Kardynał Stanisław Dziwisz podkreślił w oświadczeniu, że śmierć bpa Pieronka była dla niego zaskoczeniem.
"Wpisał się on w sposób znaczący w historię Kościoła w Polsce w ostatnich dziesiątkach lat. Krytykował i był krytykowany, ale zawsze uczciwy, miłujący Kościół, zatroskany o sprawy społeczne. Człowiek niewątpliwie wielkich zasług w życiu Kościoła, także jako wybitny prawnik i nauczyciel uniwersytecki. Zasługuje na obiektywne spojrzenie na jego wyrazistą osobowość. Żegnam Go po przyjacielsku i zawierzam Go Ojcu Św. Janowi Pawłowi II, któremu był szczerze oddany i od którego otrzymał konsekrację biskupią" - napisał kard. Stanisław Dziwisz.
"Smutny koniec roku - odszedł biskup Tadeusz Pieronek. Wspierał Polskę europejską szczerze i odważnie. Gościłem Go w tym roku w Brukseli, On mnie niedawno w Krakowie. Różniąc się czasem, rozumieliśmy się" - napisał w mediach społecznościowych Donald Tusk, szef Rady Europejskiej.
Bp Tadeusz Pieronek, był biskupem pomocniczym sosnowieckim (1992-1998), sekretarzem Generalnym KEP w latach 1993-1998 oraz rektorem Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie w latach 1998-2004.
Duchowny urodził się 24 października 1934 w Radziechowach pod Żywcem. W latach 1951-56 przeszedł formację kapłańską w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie. Jednocześnie studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, a później również na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz w Rzymie.
Zobacz także: Bp Tadeusz Pieronek: nasze chrześcijaństwo to wydmuszka, błąd jest w nas
W 1958 r. pracował jako wikariusz w parafii Opatrzności Bożej w Bielsku-Białej. W latach 1960–1961 był notariuszem w Kurii Metropolitalnej w Krakowie, a w latach 1965–1990 obrońcą węzła małżeńskiego w Sądzie Metropolitalnym w Krakowie. Od 1971 do 1979 pełnił funkcję sekretarza Duszpasterskiego Synodu Archidiecezji Krakowskiej, a w latach 1975–1983 sekretarza I Synodu Prowincji Krakowskiej.
W Episkopacie Polski został w 1975 r,. członkiem Komisji ds. Rewizji Prawa Kanonicznego, a w 1983 r. zespołu mającego zadanie przełożenia na język polski nowego kodeksu prawa kanonicznego. W 1987 objął funkcję krajowego duszpasterza prawników.
Uczestniczył w pracach Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności. Od 1990 r. brał udział w rozmowach dyplomatycznych z rządem RP w sprawie zawarcia konkordatu.
Postanowieniem prezydenta Polski Bronisława Komorowskiego z 17 kwietnia 2014 r. został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. W 2011 r. otrzymał tytuł doctora honoris causa Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie.
