Challens stracił 1 marca przytomność w czasie gry w golfa i już jej nie odzyskał. Przyczyną zgonu była choroba serca.
Urodzony w 1915 roku naukowiec, w latach 30. rozpoczął pracę w brytyjskim Ministerstwie Wojny. W czasie II wojny pracował m.in. nad systemami wykrywania niemieckich rakiet V1 i V2. Badania nad tą bronią kontynuował także po wojnie. Od 1947 roku zajmował się już próbami pozyskania przez Londyn własnej broni atomowej.
W 1950 roku Challens wszedł w skład Zespołu ds. Badań nad Bronią Atomową (AWRE) utworzonego przez ówczesny laburzystowski rząd. W październiku 1952 uczestniczył w detonacji pierwszej bomby. Był twórcą elektronicznego zapalnika, dzięki któremu doszło do eksplozji.
W 1959 roku Challens został dyrektorem ds. rozwoju w AWRE. Pod jego kierownictwem powstały nowe głowice, w które wyposażono siły lotnicze RAF i morskie Royal Navy. Od 1972 roku był wicedyrektorem AWRE. Kierował m.in. pracami nad unowocześnieniem systemu rakiet rozmieszczonego na okrętach podwodnych. (an)
