Zmarł szwedzki reżyser Ingmar Bergman
W wieku 89 lat zmarł słynny szwedzki reżyser Ingmar Bergman - poinformował Królewski Teatr Dramatyczny w Sztokholmie.
Galeria
[
]( http://wiadomosci.wp.pl/zmarl-ingmar-bergman-6038716375188609g )[
]( http://wiadomosci.wp.pl/zmarl-ingmar-bergman-6038716375188609g )
Zmarł Ingmar Bergman
Cytowana przez szwedzką agencję TT rodzina artysty podała, że Bergman zmarł spokojnie w swym domu na bałtyckiej wyspie Faro (Faaroe, czyli Wyspa Owiec), u północnych wybrzeży Gotlandii. Nie wiadomo, co było przyczyną zgonu.
Według agencji TT, uroczystości pogrzebowe odbędą się w gronie rodziny i bliskich.
Bergman uważany jest za największego szwedzkiego artystę od czasu Strindberga i jednego z największych artystów w historii kina.
Dla Szwedów Bergman był żywym symbolem ich uczestnictwa kulturze światowej, był "mistrzem filmu". Szwedzka telewizja zapowiedziała nadanie trzygodzinnego wywiadu przeprowadzonego z Bergmanem w 2004 r., po którym już nie chciał się spotykać z dziennikarzami. Programy o reżyserze nadają też inne stacje telewizyjne i rozgłośnie radiowe.
Ernst Ingmar Bergman urodził się 14 lipca 1918 roku w Uppsali w rodzinie protestanckiego pastora. Uzyskał wykształcenie na uniwersytecie w Sztokholmie na kierunkach literatury i historii sztuki. W ciągu swej kariery zrealizował ponad 50 filmów, wśród nich najsłynniejsze - "Siódma pieczęć", "Tam, gdzie rosną poziomki", "Szepty i krzyki", "Jesienna sonata", "Sceny z życia małżeńskiego", "Fanny i Alexander". Trzy jego obrazy wyróżniono Oscarem - "Źródło" w 1959, "Jak w zwierciadle" w 1961, "Fanny i Aleksander" w 1983.
Jego filmy, często pełne tragizmu, ukazywały złożoność stosunków między ludźmi, a także podkreślały samotność i zagubienie człowieka.
Reżyser był wielokrotnie nagradzany, m.in. Złotą Palmą, Złotym Niedźwiedziem i Złotym Globem. Uzyskał też kilkanaście nominacji do Oscara.
Amerykański reżyser Woody Allen określił go mianem "prawdopodobnie największego artysty filmowego, uwzględniając wszystkich od czasu wynalezienia kamery filmowej".
Oprócz filmu Bergman reżyserował też sztuki teatralne i słuchowiska radiowe, był ponadto scenarzystą, dramaturgiem i producentem. Na deskach teatrów inscenizował dramaty klasyczne Moliera, Goethego i Szekspira, a także współczesne - wśród nich "Kto się boi Wirginii Woolf?" Edwarda Franklina Albee i "Iwonę, księżniczkę Burgunda" Witolda Gombrowicza.
W latach 70. Bergman został oskarżony o oszustwa podatkowe. Reżyser musiał uciekać ze Szwecji, by uniknąć więzienia. Przez kilka lat mieszkał w Niemczech. Na początku lat 80. zarzuty oddalono i Bergman mógł wrócić do ojczyzny.
Bergman był pięciokrotnie żonaty, miał dziewięcioro dzieci. Jego ostatnia żona, aktorka Ingrid Bergman, zmarła w maju 1995 roku.
Reżyser otrzymał kilkanaście nagród na międzynarodowych festiwalach filmowych, m.in. Złotego Niedźwiedzia za "Tam, gdzie rosną poziomki" (1958), nagrodę specjalną MFF w Wenecji za "Twarz" (1959), Złoty Glob za "Jesienną Sonatę" (1979) oraz Złoty Glob i Cezara za "Fanny i Aleksandra" (1984). W 1971 roku otrzymał w Wenecji Złote Lwy za całokształt twórczości, a w 1988 r. - nagrodę Felixa za życiowy dorobek.
Za najlepsze dzieło filmowe Bergmana uważany jest epicki obraz "Fanny i Aleksander", nakręcony po powrocie do Szwecji w 1982 r. i nagrodzony czterema Oscarami.
Nie oglądam moich filmów zbyt często. Staję się wtedy płaczliwy i smutny - wyznał kiedyś Bergman.
O twórczości reżysera w samym tylko języku angielskim wydano prawie 5 tys. książek.