Wystawa poświęcona kobietom zmuszanym do prostytucji w dawnym obozie
Losy kobiet zmuszanych do prostytucji w
hitlerowskich obozach koncentracyjnych są tematem wystawy otwartej
w niedzielę w muzeum na terenie byłego największego obozu dla
kobiet Ravensbrueck pod Fuerstenbergiem, na północ od
Berlina.
W założonym w roku 1939 obozie więziono w czasie wojny ponad 130 tysięcy kobiet, w tym 30 tysięcy Polek. Dwie trzecie więźniarek, w tym 17 tysięcy Polek, nie przeżyło pobytu w obozie. Cześć z nich zmarła w wyniku medycznych eksperymentów.
Chyba żaden inny temat dotyczący historii obozów koncentracyjnych nie był w takim stopniu przemilczany i wypychany ze świadomości, a także obarczony tyloma przekłamaniami, jak zmuszanie przez SS kobiet do prostytucji z męskimi więźniami - powiedziała dyrektorka muzeum Insa Eschenbach.
Horst Severens z biura prasowego muzeum powiedział, że z odnalezionych w archiwach dokumentów wynika, iż problem dotyczył 300 do 400 kobiet, prawie wyłącznie Niemek. Z przyczyn rasowych, hitlerowskie władze obozu nie akceptowały ani Żydówek, ani kobiet z krajów słowiańskich - wyjaśnił.
Ravensbrueck był głównym miejscem rekrutacji kobiet do domów publicznych tworzonych od 1942 roku na terenie obozów koncentracyjnych. Do końca wojny takie placówki powstały we wszystkich większych obozach, włącznie z Auschwitz, Sachsenhausen, Dachau i Buchenwaldem. Celem SS było zachęcenie więźniów do bardziej wydajnej pracy, a także przeciwdziałanie związkom homoseksualnym. Z obozowych domów publicznych mogli korzystać przede wszystkim członkowie obozowej administracji oraz wykwalifikowani robotnicy, wyróżniający się wydajną pracą.
Kobiety wykorzystywane do nierządu rekrutowano z niemieckich więźniarek przetrzymywanych w obozie za zakazane kontakty z cudzoziemcami, wykroczenia przeciwko prawu pracy, a także zatrzymanych za uliczną prostytucję. Początkowo wykorzystywano kobiety zgłaszające się dobrowolnie, liczące na zwolnienie z obozu po sześciu miesiącach.
W późniejszym okresie prowadzono werbunek w obozowym więzieniu, szpitalu lub bezpośrednio po przyjęciu do obozu. Żadna z kobiet nie została wcześniej zwolniona. Odsyłano je z powrotem do Ravensbrueck, gdzie były poddawane eksperymentom medycznym.
Jak podkreślają organizatorzy wystawy, wykorzystywane do nierządu kobiety doznały wielkich fizycznych i duchowych szkód. Po wyzwoleniu milczały o swej przeszłości, najczęściej ze wstydu.
Ze względu na sugerowaną dobrowolność prostytucji, władze RFN nie uznawały ich zajęcia za pracę przymusową, odmawiając odszkodowań. Dopiero w roku 2002 roku seksualną przemoc uznano w prawie międzynarodowym za zbrodnię przeciwko ludzkości i zbrodnię wojenną.