Wrocław. Sezon na szparagi. Oni je jedli, zanim stały się modne

O specjalnym naczyniu, jakie stosowano na mieszczańskich stołach w niemieckich domach Berlina lub Breslau do serwowania szparagów, opowiedziała Jolanta Sozańska z działu Ceramiki Muzeum Narodowego we Wrocławiu.

Szparagi to warzywo sezonowe. Na dodatek bardzo w ostatnich latach pożądane i modne. Tylko o tej porze roku, na przełomie wiosny i lata, mają ten nieziemski smak, za którym tęskni się potem do następnej wiosny. Z nimi jest jak z truskawkami - trzeba się najeść nimi w sezonie tak, by mieć ich naprawdę dosyć na jakiś czas, bo żadna zimowa podróbka, konserwa, mrożonka nie odtworzy tego wyjątkowego smaku.

- Rzymianie szparagi suszyli i konserwowali. Ich walory cenili starożytni Egipcjanie i Grecy. Nazwa warzywa pochodzi z języka greckiego, pojawia się w ”Iliadzie” Homera. Ich smakoszem był cesarz August. Marek Poncjusz Katon, słynny mówca i polityk, w podręczniku o uprawie roli i gospodarowaniu na wsi uznał szparagi i kapustę jedynymi warzywami godnymi uprawy - opowiedziała muzealniczka z działu ceramiki.

Ale starożytnym znudziły się szparagi. Powracają nieśmiało w XV wieku, by dwieście lat później robić furorę w Wersalu. Francja Króla Słońce wyznaczała style i trendy całej ówczesnej Europie.

W XVII wieku modne stało się podawanie wyszukanych potraw w naczyniach sugerujących zawartość. Na dodatek trzeba było posiadać właściwe do wszystkiego sztućce - szczypce, łopatki, szpikulce.

- Nie znamy wytwórni, z której pochodzi nieduży fajansowy pojemnik wyglądający jak wiązka szparagów, wykorzystywany zapewne jako maselniczka. Być może uznano, że wyrób nie jest pierwszego gatunku, ma faktycznie trochę nierówną podstawę - tłumaczy Jolanta Sozańska. Jednak i tak pojemnik w kształcie wiązki szparagów, wyprodukowany około 199 roku trafił do muzeum.