"Wiele osób żerowało finansowo na rodzinie Olewnika"

Michał Karnowski: Panie ministrze, spotkał się Pan z rodziną straszliwie zamordowanego Krzysztofa Olewnika. Jaki są wnioski z tego spotkania? Rodzina mówi, że zapowiada Pan przyspieszenie śledztwa w tej sprawie.

Zbigniew Ćwiąkalski: Uważam, że nie powinno się na tym zbijać kapitału politycznego i należy przeprowadzić uczciwe, rzetelne śledztwo – tak jak ono powinno wyglądać już wtedy, kiedy porwano Krzysztofa Olewnika. Dlatego razem z premierem Schetyną zdecydowaliśmy, że w tej sprawie zostaną wykorzystane wszystkie siły policyjne i najlepsze siły prokuratorskie. I tyle. Trzeba zrobić uczciwe śledztwo i zastanowić się, dlaczego tych ludzi zwodzono tak długo, oszukiwano, okłamywano. Dlaczego oni się obijali o ściany i nikt im nie chciał pomóc.

- I jedno, i drugie. Dlatego, że czuję jako karnista, że chyba jeszcze nie wszyscy, którzy byli zaangażowani w porwanie, zostali ujęci i osądzeni. Z drugiej strony trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie: dlaczego policjanci i prokuratorzy, dlaczego osoby, do których się zwracano, nie udzieliły w odpowiednim momencie pomocy i popełniły klasyczne, szkolne błędy? Ci ludzie negocjowali z porywaczami, a nie udzielono im nawet pomocy psychologicznej, żeby wiedzieli jak się z porywaczami rozmawia. Policja nie zainstalowała nawet podsłuchu w mieszkaniu, żeby nagrywać te rozmowy. Oni sami na własnym sprzęcie nagrywali. Cały czas im wmawiano, że ich syn czy brat sam się uprowadził. To są błędy na poziomie szkoły podstawowej, jeżeli chodzi o śledztwa.

- Ogromne pieniądze zapłacili. Zresztą wiele osób żerowało finansowo na tej rodzinie.

- Około miliona złotych.

- Tak, tak. Milion złotych zapłacili panu Rutkowskiemu.

- Właśnie problem polegał na tym, że rodzina głęboko mu zawierzyła i niestety zawiodła się na jego działaniach. Ale też przy okazji wielu innych autentycznych oszustów żerowało na tej rodzinie, która płaciła po dwieście, po kilkadziesiąt, po kilka tysięcy. Szukała pomocy u jasnowidzów, u prywatnych detektywów – wszędzie, gdzie się dało. Nie jestem człowiekiem, który się łatwo wzrusza, ale miałem łzy w oczach, kiedy z tymi ludźmi rozmawiałem. Dla nich to jest gigantyczna, rodzinna tragedia. Ta sprawa pokazuje bezduszność i niemoc wymiaru sprawiedliwości w wymiarze ogólnoludzkim.

- Samobójstwa się oczywiście zdarzają. Przypomnę sprawę Grupy Baader-Meinhoff w Niemczech czy sprawę „Baraniny”, który w austriackim więzieniu się powiesił. Także nie doszukiwałbym się tutaj sensacji. To jest bardziej ogólny problem sytuacji w polskich więzieniach, która – mówiąc delikatnie (wspomnijmy sprawę Rumuna, który zagłodził się w polskim więzieniu) – nie jest dobra. I to trzeba zmienić. Na razie nie ma powodów, żeby twierdzić, że były tu jakieś działania osób trzecich. Natomiast ja intuicyjnie czuję, że w tej sprawie jest drugie dno.

- Tam był jakiś miejscowy układ między politykami, biznesmenami, policją. Jakiś taki dla mnie niejasny.

- Tak. Jakiś nieprzejrzysty, jakieś wzajemne przenikanie się tych różnych sfer. Powiedziałbym, że małomiasteczkowy, ale dość niewyraźny – taka magma.

- Wszystko będziemy badać. Każdy trop zostanie zweryfikowany. Przy czym ja się świadomie odcinam od tego, żeby świadomie zaszeregowywać tych ludzi do jakiegoś ugrupowania politycznego. Dla mnie jest obojętne czy to była lewica, prawica czy centrum. Chodzi mi o to, żeby ujawnić konkretnych ludzi, którzy spowodowali, że doszło do olbrzymiej tragedii rodzinnej i tragedii w szerszym wymiarze pokazującym bezradność wymiaru sprawiedliwości.

- Każde moje słowo tutaj coś znaczy, więc ja nie chcę uprzedzać faktów. Wolę, żeby do tych ustaleń doszli prokuratorzy. Wtedy, kiedy będziemy mieć pewność, że jednak coś w tle było, wtedy o tym powiemy.

Przeczytaj cały wywiad