Więź z tymi, którzy odeszli. Projekt ma pomóc pogrążonym w żałobie

"Kiedy w 2014 roku zbierałam materiały do książki o życiu Japończyków po tsunami, często słyszałam, że chodzą nad morze porozmawiać z tymi, których zabrała fala. Albo jadą do szamanki - itako - zadać zmarłym pytania. Zmarli są obecni w ich życiu na różne sposoby. Ale dla mnie najpiękniejszy sposób na obcowanie ze zmarłymi znalazł pan Sasaki z niewielkiego miasta Otsuchi. Jeszcze przed tsunami w budce telefonicznej zdobiącej jego ogród postawił zwykły, stary telefon. Nazwał go kaze-no denwa - telefon na wietrze. Kiedy podnosił słuchawkę słyszał w niej głos zmarłego kuzyna. Odbywał z nim długie rozmowy" - napisała Katarzyna Boni w opisie swojego projektu.

Pisarka wyjaśniła, że Japończycy różnie korzystali z telefonu pana Sasaki. Jedni milczeli, inni wyobrażali sobie w głowie taką niemożliwą rozmowę, a jeszcze inni przekazywali długie monologi - mogli wyrzucić z siebie to, co chcieliby przekazać nieżyjącej bliskiej osobie.

Pisarka uznała, że także u nas taki obiekt autoterapii psychologicznej ma sens. W grudniu zeszłego roku skontaktowała się z panem Sasakim. Wyraził zgodę na to, żeby podobna instalacja, wzorowana na jego pomyśle, powstała w Warszawie. Pomysł wsparło Stowarzyszenie Otwarty Jazdów - inicjatywa działająca na osiedlu drewnianych domków, które postawione zostały dla pierwszych budowniczych zrujnowanej stolicy.

Projektodawczyni zdobyła już wszystkie konieczne urzędowe zgody, a sam obiekt materializuje się w pracowni teatralnej przy ulicy Różanej. Trwa zbiórka środków na platformie zrzutka.pl.

Z telefonu skorzystać będzie mógł każdy. Pomoże szczególnie tym, którzy z powodu pandemii nie mieli szczęścia pożegnać się z odchodzącymi bliskimi. "Kto wierzy w to, że w niepodłączonym telefonie nic nie słychać, ten nic nie usłyszy. A kto posłucha uważnie, może usłyszy odpowiedź" - napisała o swoim "telefonie na wietrze" Katarzyna Boni.

Budka stać będzie na Jazdowie przez rok. Jeśli w trakcie zbiórki wpłat będzie więcej, pieniądze z nadwyżki przekazane zostaną Instytutowi Dobrej Śmierci - organizacji, której celem jest - jak tłumaczy pisarka - "stworzenie przestrzeni do rozmów o śmierci i umieraniu, pogłębienie refleksji na temat naszej skończoności i towarzyszenie ludziom w żałobie".