W niedzielę pierwsza kanonizacja od początku pontyfikatu Benedykta XVI

W porannej mszy kanonizacyjnej na Placu świętego Piotra wezmą udział przedstawiciele polskiego Episkopatu na czele z prymasem kardynałem Józefem Glempem, kardynałem Henrykiem Gulbinowiczem oraz metropolitą krakowskim, arcybiskupem Stanisławem Dziwiszem z Krakowa i metropolitą gnieźnieńskim, arcybiskupem Henrykiem Muszyńskim.

Będzie około tysiąca pielgrzymów z Polski oraz licząca 85 osób grupa wiernych ze Lwowa z metropolitą lwowskim, przyjacielem Jana Pawła II, kardynałem Marianem Jaworskim. Arcybiskup Bilczewski i ksiądz Gorazdowski będą pierwszymi świętymi z diecezji lwowskiej.

Na uroczystości kanonizacyjne przybędą liczne grupy przede wszystkim z diecezji bielsko-żywieckiej. Z Wilamowic, skąd pochodził arcybiskup Bilczewski, przyjedzie 400 osób. Ze względu na liczbę polskich wiernych oraz dużą delegację Episkopatu będzie to polskie święto w Watykanie, podczas którego wspominany będzie Jan Paweł II. To polski papież beatyfikował obu duchownych podczas swej pamiętnej pielgrzymki do Lwowa w czerwcu 2001 r.

Z Janem Pawłem II arcybiskupa Bilczewskiego łączą Wadowice i Kraków. W rodzinnym mieście Karola Wojtyły przyszły arcybiskup lwowski chodził do gimnazjum, po którym wstąpił do krakowskiego seminarium duchownego i rozpoczął jednocześnie studia na wydziale teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W Rzymie studiował potem archeologię chrześcijańską. Następnie w 1900 r. został rektorem Uniwersytetu imienia Jana Kazimierza we Lwowie.

W tym samym roku papież Leon XIII mianował go metropolitą Lwowa obrządku łacińskiego. Arcybiskup Bilczewski spotykał się z szykanami ze strony władz carskiej Rosji, które w 1910 r. odmówiły mu zgody na wyjazd do Częstochowy na koronację cudownego obrazu. W ten sposób został ukarany za to, że nie zgadzał się, aby nowe korony do obrazu ufundował car. To także dzięki niemu z placu przed klasztorem na Jasnej Górze został usunięty pomnik cara Aleksandra II.

Bilczewski znany był ze swej działalności społecznej. Krytykował zarówno ekonomiczny liberalizm, jak i socjalizm, któremu zarzucał postawę antychrześcijańską oraz podżeganie do nienawiści i walki klas. Jego celem był również rozwój polskiej oświaty katolickiej. W Watykanie podkreśla się, że to właśnie przykład arcybiskupa Bilczewskiego zainspirował Jana Pawła II do tego, by w krajach odwiedzanych podczas podróży apostolskich zwracać się do wiernych w ich ojczystym języku.

Proces beatyfikacyjny arcybiskupa Bilczewskiego, który zmarł w 1923 r., rozpoczął się w 1959 r. Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym w 2001 r. Podczas długiego procesu uznano cud dokonany dzięki wstawiennictwu kandydata na ołtarze, który wydarzył się w jego rodzinnych Wilamowicach. W 1994 r. 9-letni mieszkaniec miejscowości doznał ciężkich poparzeń twarzy. Zaledwie po kilku dniach ślady oparzeń drugiego stopnia znikły, co lekarze uznali za niewytłumaczalne z medycznego punktu widzenia. "Księdzem dziadów" nazywali lwowscy biedacy drugiego przyszłego świętego - księdza Zygmunta Gorazdowskiego, urodzonego w 1845 r. w Sanoku w szlacheckiej rodzinie. W wieku 18 lat walczył on w Powstaniu Styczniowym, a osiem lat później otrzymał święcenia kapłańskie poświęcając całe swoje życie ubogim.

Ksiądz Gorazdowski przeniósł się do Lwowa, gdzie pomagał biednym i chorym, napisał katechizm dla wiejskich dzieci i książki religijne dla młodzieży. Pracował też jako publicysta katolicki. Założył między innymi "Dom pracy dobrowolnej dla żebraków", kuchnię dla biednych, szpital, dom dla nieślubnych dzieci i ich matek oraz Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia świętego Józefa. Ksiądz Gorazdowski zmarł w 1920 r. Po jego śmierci mówiono, iż był "okiem ślepemu, nogą choremu, ojcem ubogich".

Benedykt XVI kanonizuje w niedzielę również jezuitę z Chile Alberta Hurtado (1901-1952), który niósł pomoc biednym, chorym i bezdomnym, a także włoskiego kapłana Kajetana (Gaetano) Catanoso (1879-1963), założyciela Zgromadzenia Córek świętej Weroniki Misjonarek Świętego Oblicza oraz włoskiego zakonnika Feliksa z Nicosii (1715-1787). On również pomagał biednym i więźniom, uczył analfabetów, robił zabawki dla dzieci.

Sylwia Wysocka