Tusk kopiuje Kaczyńskiego. "Kto bogatemu zabroni?" [OPINIA]

Tekst powstał w ramach projektu WP Opinie. Przedstawiamy w nim zróżnicowane spojrzenia komentatorów i liderów opinii publicznej na kluczowe sprawy społeczne i polityczne.

Gdy wrócimy pamięcią do roku 2015 i dwóch elekcji (prezydenckiej i parlamentarnej), to pierwszym, co przyjdzie nam na myśl, są uśmiechnięte twarze Andrzeja Dudy i Beaty Szydło. Kandydat na prezydenta oraz kandydatka na premiera prawie przez cały czas kampanii byli mili, sympatyczni, otwarci, gotowi do rozmowy, życzliwi ludziom i radośni.

Jakby wyskoczyli wprost z materiałów wyborczych PO. Bo to przecież właśnie Platforma przez wiele lat przekonywała nas do tego, że żyjemy w fajnej Polsce, w której żyją "fajnopolacy", że święta narodowe można obchodzić na wesoło (na przykład zjadając czekoladowego orła), a w rywalizacji partyjnej powinna zwyciężać "polityka miłości". Nawet swoje logo PO oparła na tym motywie – zarys Polski w pełnym uśmiechu!

I dokładnie tak wyglądali Duda i Szydło – przez cały czas kampanii udawali, że są…z Platformy, tylko takiej uczciwszej, sprawiedliwszej i bardziej prawej. Że pod rządami PiS będzie równie miło, jak było za PO, ale programy socjalne będą szczodrzejsze, polityka uczciwsza, a wartości chrześcijańskie bardziej szanowane. Naśladowali więc styl partii Donalda Tuska, by ostatecznie ją pokonać.

Dzisiaj mamy do czynienia prawie z tym samym zjawiskiem mimikry, tyle tylko, że dotyczy ono nie formy, lecz treści. No i obecnie to nie PiS udaje PO, lecz odwrotnie. Szczególnie widać to w odniesieniu do świadczeń socjalnych. Przyjrzyjmy się temu na chwilę.

Gdy Jarosław Kaczyński z dumą ogłosił, że program "500+" zostanie od 1 stycznia przyszłego roku zamieniony na "800+", szef Platformy natychmiast podchwycił ten pomysł i zadeklarował, że jego partia też tego chce – ale nie za pół roku, ale teraz, od razu, natychmiast, od 1 czerwca bieżącego roku!

Kiedy PiS wprowadzało w życie "kredyt 2 proc." na kupno pierwszego mieszkania, Koalicja Obywatelska przebiła tę ofertę propozycją "kredytu 0 proc."! Kto bogatemu zabroni?

Specjaliści ekonomiczni co chwila dostarczają nam danych odnośnie tego, których partii obietnice są bardziej kosztowne i choć przedstawiane nam przez nich tabelki nie zawsze są identyczne, to jedno jest jasne – nikt się tu nie szczypie i nie oszczędza. Propozycje kosztujące miliardy złotych sypane są nie tylko z rękawa, nie tylko z dwóch rękawów, ale także z obu nogawek!

Nie ma chyba na razie podsumowania kosztów obietnic zaprezentowanych podczas ostatniego weekendu na konwencjach wszystkich komitetów wyborczych, ale pewne jest jedno – KO nie pozostanie wiele w tyle za PiS.

I właśnie o takie naśladownictwo mi chodzi, gdy piszę, że partia Tuska obecnie udaje partię Kaczyńskiego – tak, jak przed ośmioma laty to PiS udawało PO (tyle, że w formie).

Oczywiście, jest mnóstwo różnic między tymi ugrupowaniami i właśnie dlatego toczy się między nimi tak zacięta rywalizacja, a zwolennicy PO i PiS szczerze się nienawidzą. I są to różnice realne i fundamentalne. Nie oznacza to jednak, że co kilka lat jedna formacja nie próbuje upodobnić się do drugiej. Raz w formie, jak w 2015 roku, a raz w treści, jak obecnie.

Nie ma w tym niczego złego (wszak polityka jest sztuką podkradania sobie pomysłów) – o ile okazuje się skuteczne. Przed ośmioma laty udało się to Zjednoczonej Prawicy. Czy teraz uda się Koalicji Obywatelskiej? Za miesiąc wszyscy poznamy odpowiedź na to frapujące pytanie.

* Marek Migalski jest politologiem, prof. Uniwersytetu Śląskiego, byłym europosłem (2009-2014), wydał m.in. książki: "Koniec demokracji", "Parlament Antyeuropejski", "Nieudana rewolucja. Nieudana restauracja. Polska w latach 2005-2010", "Nieludzki ustrój", "Mgła emocje paradoksy", "Naród urojony".