Tatry. Jaskinia Wielka Śnieżna. Zaskakujący problem TOPR. To dlatego wysadzają skały

Członkowie zaginionej ekipy grotołazów z Jaskini Wielkiej Śnieżnej byli tak szczupli, że tylko oni mogli przecisnąć się przez najwęższe 30-centymetrowe zaciski w korytarzach. Ratownicy są dużo bardziej muskularni i nie mają szans uratowania grotołazów, podążając ich śladami. Dlatego z użyciem materiałów wybuchowych powstaje droga "na skróty" do uwięzionych.

Naczelnik TOPR Jan Krzysztof przedstawił w środę dokładne miejsce, strategię i nowe szczegóły akcji ratunkowej. Ratownicy próbują przedostać się do uwięzionych grotołazów, poszerzając istniejącą, lecz niezbadaną wcześniej szczelinę jaskini. Od miejsca nazywanego Biała Woda (patrz schemat) wiedzie ona do uwięzionych.

- Tutaj poszukiwani byli słyszani przez swoich towarzyszy. Zakładamy, że byli wówczas bardzo blisko, bo była to dobrze słyszalna rozmowa - wyjaśnił Jan Krzysztof, wskazując miejsce akcji ratunkowej.

Od tego miejsca wysadzając skały, ratownicy posuwają się o kolejne metry. Ostatniej nocy postęp wyniósł 8 metrów. Nowy korytarz pozwala ratownikom na zaledwie czołganie się. Mają nadzieję, że w końcu dotrą do uwięzionych.

Szef TOPR podkreślił, że prowadzenie akcji ratunkowej tą samą drogą, jaką wcześniej przebyli uwięzieni grotołazi, okazało się niemożliwe. - Dojście tymi samymi korytarzami zajmuje bardzo dużo czasu. Jest niezwykle męczące i jest dostępne tylko dla nielicznych taterników jaskiniowych - powiedział Jan Krzysztof.

Co znaczy dostępne dla nielicznych? Chodzi o to, że pokonać najwęższe miejsca mogą tylko wyjątkowo szczupli mężczyźni. Ratownicy TOPR są bardziej muskularni. Większość zespołu ratunkowego nie jest w stanie pokonać pierwszej "skrajnie trudnej" przeszkody, miejsca nazywanego jako zacisk "Magducha". Według opisu jest to opadająca skosem w dół, 3-4 metrowej długości szczelina, mająca w najszerszym miejscu około 30 cm szerokości.

- Zdarzało się, że przy jej pokonywaniu na siłę grotołazi łamali sobie 5 żeber - mówi jeden z eksploratorów Jaskini Wielkiej Śnieżnej.

Opis dalszej część drogi przebytej przez grotołazów jeży włos na głowie. Przeszli oni szczelinę nazywaną "Dziurka od klucza". Obsunięcie się w niej grozi zaklinowaniem na stałe. Następnie jest "Skrzynka Pocztowa". Zgodnie z nazwą, człowiek musi pokonać szparę niczym list wrzucany do skrzynki, niekomfortowo wyginając ciało. Kolejna partia to "rura" pokrywana na czworaka, która zwęża się do kolejnego zacisku.

W tym miejscu kończy się mapa jaskini. Grotołazi planowali odkrywać ją dalej. O niezbadanych, ukrytych dalej korytarzach świadczy mocny powiew powietrza. Przeszli zacisk, po czym utknęli.

"Trzymamy za was uwięzionych i za ratowników kciuki! Wytrwajcie! - napisał Dariusz Bartoszewski z Sopockiego Klubu Taternictwa Jaskiniowego.

Speleolodzy pozostają odcięci od soboty 17 sierpnia. Trwa dramatyczna walka z upływającym czasem. Wiadomo, że przed wejściem do najbardziej ciasnych przestrzeni pozostawili część ekwipunku, który noszony na ciele mógłby zawadzać. Mieli przy sobie foliowe koce termiczne NRC, jednak przy temperaturze 4-5 stopni C. grozi im wychłodzenie.

Pisaliśmy, że jednemu z polskich grotołazów udało się przeczekać 7 dni do nadejścia pomocy TOPR. Stracił on dwie latarki, ale mimo ciemności zdołał namacać śpiwór. Leżąc w nim, czekał na ratunek. - Wiedziałem, że po siedmiu dniach na pewno po mnie przyjdą. Byłem spokojny, nie miałem strasznych myśli, że zostanę tu na zawsze - wspominał później.

Akcja ratunkowa w Jaskini Wielkiej Śnieżnej odbiła się szerokim echem na całym świecie. Wiele zagranicznychgrup ratowników jaskiniowych oraz ekspertów zadeklarowało pomoc w akcji.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl