wojna na pacyfiku

Desmond Doss chciał iść na wojnę. Ale odmawiał jednej rzeczy - noszenia broni, ponieważ kłóciło się to z jego religijnymi przekonaniami. Stał się jednak jednym z największych bohaterów II wojny światowej.

• Podczas walk z Japończykami o atol Tarawa Amerykanie ponieśli wysokie straty • Ogromna liczba zabitych żołnierzy skłoniła dowództwo US Army do modyfikacji taktyki wojennej • Dzięki zmianom w sposobie prowadzenia wojny udało się zmniejszyć ofiary wśród żołnierzy walczących na na Wyspach Marshalla

W trakcie II wojny światowej w szeregach amerykańskich sił zbrojnych służy aż 18 tysięcy dentystów. 20 z nich ginie w czasie walki. Ale tylko jeden przed śmiercią zabija ponad 100 wrogów w jednej bitwie - pisze Michał Staniul w artykule dla WP.

1 maja 1943 roku amerykańskie oddziały wylądowały na Attu - wyspie należącej do USA okupowanej przez Japończyków. Fatalna pogoda spowodowała, że Amerykanie nie mieli wsparcia lotnictwa. Na wyspie nie było dróg dla ciężarówek. Najbardziej jednak cierpieli sami żołnierze - otrzymali letnie mundury, ponieważ według dowództwa, miało to przyspieszyć ofensywę. W konsekwencji więcej więcej amerykańskich żołnierzy zginęło z powodu odmrożeń i chorób, niż od kul Japończyków.

Jednym z charakterystycznych obrazów z II wojny światowej na Pacyfiku są płynące ku atakowanym wyspom amerykańskie amfibie. Dzięki tym gąsienicowym pojazdom żołnierze mogli dotrzeć w głąb plaży. Potężne wozy zapewniały im również wsparcie ogniowe i stanowiły osłonę przed ostrzałem wroga. Ich pierwowzór powstał jednak z myślą o zupełnie innym - cywilnym przeznaczeniu.

Przed II wojną światową sieć lotnisk była bardzo rzadka, a w niektórych zakątkach świata nie było ich wcale. Dlatego bardzo popularne stały się samoloty, które mogły wylądować na wodzie, a później z niej wystartować. W czasie II wojny światowej najsilniej uzbrojoną tego typu maszyną - latającą łodzią Kawanishi H8K - dysponowała Cesarska Marynarka Wojenna Japonii.

Nurkowie marynarek wojennych USA i Indonezji odnaleźli oraz zidentyfikowali wrak USS Houston, amerykańskiego ciężkiego krążownika zatopionego przez Japończyków w czasie II wojny światowej. Przez lata miejsce zatonięcia okrętu owiane było mgłą tajemnicy.

Podczas budowy kolei birmańsko-syjamskiej w latach 1942-1943 prawdopodobnie zginęło nawet 100 tys. osób. Większość ofiar stanowili azjatyccy robotnicy przymusowi, nazywani romusha. Gdy Japończykom brakowało rąk do pracy, organizowali łapanki, na przykład w czasie specjalnie przygotowanych darmowych seansów w kinach. Ci, którzy się na nie skusili, niebawem wycinali dżunglę i sypali nasypy - pisze "Polska Zbrojna".

Porucznik Hiro Onoda przez niemal 30 lat po kapitulacji Cesarstwa Japonii prowadził własną wojnę. Gdy po latach życia w ukryciu w końcu wyszedł z dżungli i złożył broń, nie potrafił przystosować się do nowej rzeczywistości. Onoda był jednym z wielu japońskich żołnierzy, którzy po zakończeniu II wojny światowej kontynuowali samotną walkę w imię cesarza. Ich zawiłe losy przypomina "Polska Zbrojna".