lód

Nowe badania pokazują, że chmury, które tworzą się w mroźnym powietrzu nad Antarktydą, różnią się od innych chmur sposobem, w jaki woda i lód w nich oddziałują. Odkrycie to jest ważne dla tworzenia modeli zmian klimatycznych, ponieważ w wyniku tego procesu zmienia się ilość światła słonecznego, które chmury odbijają z powrotem w kosmos. Dzięki połączeniu modelowania, zdjęć satelitarnych i danych zebranych podczas przelotów przez same chmury naukowcy zidentyfikowali proces "wtórnej" produkcji lodu. Oznacza to, że cząstki lodu zderzają się z przechłodzonymi kroplami wody, zamrażając je, a następnie rozbijając i tworzą znacznie więcej odłamków lodu. Proces ten nazywany jest procesem Halletta-Mossop. Przyciemnia on chmury, mniejszając ilość światła słonecznego, które jest odbijane z powrotem w kosmos, i przepuszczając więcej światła do oceanu znajdującego się pod chmurami, co może mieć bezpośredni wpływ na analizę zmian klimatycznych.

Oceanolodzy z Monterey Bay Aquarium Research Institute w Kalifornii w USA odkryli 41 ogromnych zapadlisk, które powstały w dnie morza Beauforta w Arktyce. Badania trwały tu od 2010 do 2019 roku. Naukowcy wykorzystali do prac zdalnie sterowany pojazd podwodny, wyposażony w specjalistyczny sonar. Okazało się, że wielkość odkrytych otworów jest porównywalna do nawet sześciopiętrowych budynków mieszkalnych. Ich średnia głębokość to 6,7 m. Największy ma jednak aż 29 m głębokości, 225 m długości oraz 95 m szerokości. Powodem ich powstania jest najprawdopodobniej topnienie wiecznej zmarzliny, która znajduje się pod dnem morza. - Ciepło przenoszone przez wolno poruszające się systemy wód gruntowych, przyczynia się do rozpadu podwodnej wiecznej zmarzliny. W ten sposób tworzą się na niektórych obszarach duże zapadliska, a na innych wypełnione lodem wzniesienia - powiedział geolog morski Charlie Paull, starszy pracownik naukowy MBARI oraz szef zespołu badawczego morza Beauforta. Naukowców oprócz wielkości powstałych zapadlisk, bardzo zdziwił również szybki czas, w którym one powstały. Jest to zaledwie kilka lat. - Degradacja wiecznej zmarzliny to powolny proces. Zwykle mówimy o centymetrach rocznie. W tym przypadku mamy do czynienia jednak z czymś więcej, niż tylko degradacją. Jest to również zmiana jakościowa. Jest to niespodziewany widok – podsumował Evgeny Chuvilin, naukowiec z rosyjskiego instytutu Skoltech, który podsumował odkrycie badaczy z MBARI. Eksperci nie wykluczają wpływu globalnego ocieplania klimatu na powstawanie ogromnych zapadlisk w dnie morza, które jest częścią Oceanu Arktycznego. Ich zdaniem nie ma jednak wystarczających dowodów na to. - Ponieważ jest to pierwsze badanie rozpadu podwodnej wiecznej zmarzliny, nie mamy jeszcze długoterminowych danych dotyczących temperatury dna morskiego w tym regionie. Dane, którymi dysponujemy, nie wykazują trendu ocieplenia w wodach o głębokości 150 metrów - powiedział Paull. Naukowcy planują skupić się teraz na wyjaśnieniu, dlaczego zapadliska powstały w tak krótkim czasie.

Brytyjscy naukowcy odkryli na dnie Morza Weddella u wybrzeży Antarktydy wrak statku Endurance, który zatonął w listopadzie 1915 roku. Statek należał do ekspedycji prowadzonej przez sir Ernesta Shackletona. Jego wyprawa na Antarktydę miała na celu odnalezienie lądowego przejścia na ten pokryty lodem kontynent. Wrak odnaleziono w sobotę (5 marca), na głębokości ponad 3 kilometrów. Badacze byli w szoku, gdy zobaczyli, w jak doskonałym stanie zachował się wrak. - Jest w całości, dumnie stoi na dnie morza. Jego stan jest nienaruszony i zachował się w doskonałe - powiedział archeolog morski Mensun Bound stacji "BBC News". Badacze wyruszyli na Morze Weddella na afrykańskim lodołamaczu Agulhas II, wyposażonym w zdalnie sterowane łodzie podwodne. To dzięki nim po ok. 2 tygodniach poszukiwań, w końcu natrafili na Endurance. Kierownik misji, weteran geografii polarnej dr John Shears, nie kryje zachwytu nad swoim znaleziskiem. - Z powodzeniem zakończyliśmy najtrudniejsze na świecie poszukiwania wraku statku, walcząc z nieustannie zmieniającym się lodem morskim, zamieciami i temperaturami spadającymi do -18 st. C. Osiągnęliśmy to, co wielu ludzi uważało za niemożliwe – stwierdził. Na mocy międzynarodowych porozumień zawartych w pakcie antarktycznym, Endurance pozostanie na dnie morza Weddella w stanie nienaruszonym.

Grupa turystów na łodzi była świadkiem niezwykłej sceny. Obserwując lodowiec Perito Moreno w argentyńskim regionie Patagonii zauważyli, jak ogromny kawałek lodu oderwał się od prawie 60-metrowego klifu, a następnie wynurzył się ponownie spod wody. Proces nazywany jest jako cielenie. Nagranie pojawiło się w internecie 4 marca, jednak zarejestrowana sytuacja miała miejsce pod koniec lutego. Według badania opublikowanego w 2021 r., lodowce znikają coraz szybciej, tracąc rocznie o 31 proc. więcej śniegu i lodu niż 15 lat temu. Naukowcy potwierdzają, że topnieją nawet te, które kiedyś były stabilne. Równomierne zmniejszanie się powierzchni lodowców na świecie związane jest z podwyższonymi temperaturami z powodu ocieplenia klimatu.

Strażacy z Saint Louis w USA podczas ćwiczeń, które miały miejsce we wtorek 8 lutego, zauważyli znajdujących się w zamarzniętym jeziorze Creve Coeur dwoje nastolatków. Strażacy ćwiczyli akurat w ten dzień na jeziorze techniki ratowania uwięzionych na lodzie ludzi oraz znajdujących się w lodowatej wodzie. Pod koniec szkolenia... w oddali zauważyli dwie osoby, które naprawdę znajdują się w wodzie i wzywają pomocy. Nie zastanawiając się długo, ruszyli im na ratunek. Do pomocy wykorzystali sprzęt, który używali podczas ćwiczeń chwilę wcześniej. Jak się okazało, para nastolatków spacerowała po lodzie, kiedy pod jednym z nich tafla załamała się i wpadli do wody. Po wyciągnięciu została im udzielona pierwsza pomoc. Dzięki szybkiej reakcji strażaków, którzy byli akurat na miejscu ze sprzętem, nierozważnym nastolatkom nic groźnego się nie stało. Mogą mówić o niesamowitym szczęściu. Strażacy nagrywali swoje szkolenie kamerą z drona i udało się również nagrać akcję ratunkową dwojga młodych ludzi.