Śląskie. Drewniana świątynia w Gilowicach odzyskuje dawny blask

Ks. dr Szymon Tracz, konserwator architektury i sztuki sakralnej w diecezji bielsko-żywieckiej, poinformował, że obecnie specjalistycznym pracom poddana została kamienna chrzcielnica z 1440 r. Znajduje się na niej najstarsze zachowane wyobrażenie herbu Korczak, którym pieczętowali się Komorowscy, właściciele Żywiecczyzny, nim dobra te znalazły się w rękach królewskiej rodziny Wazów.

Zanim konserwatorzy przenieśli się do wnętrza świątyni, w ubiegłym roku wymieniono gontowe poszycia dachu kościoła oraz poddano konserwacji elementy zewnętrzne, szalowanie pokrywające jego elewacje boczne oraz wieżę, a także zabytkowy parkan okalający obiekt.

- Przed konserwatorami stanęło niełatwe zadanie ponownego zespolenia w wielu miejscach naruszonego podłoża trzcinowego pokrytego tynkiem z drewnianymi bierwionami, z których wzniesiono świątynię, usunięcie nagromadzonych zabrudzeń, a także żerujących na powierzchni malowideł pleśni i grzybów. Dzięki ich pracy przywrócono pierwotną kolorystykę malowideł oraz dawną fakturę malarską okalających dolne partie ścian boazerii oraz portali drzwiowych – informuje diecezjalny konserwator.

Drewniany kościół pierwotnie został wzniesiony w Rychwałdzie. Dokładna data nie jest znana. Powstał prawdopodobnie w I połowie XVI w. Świątynię przeniesiono do Gilowic w 1756 r.

Prace są realizowane w ramach projektu pod nazwą "Beskidzkie Muzeum Sakralnej Architektury Drewnianej Diecezji Bielsko-Żywieckiej – udostępnienie dziedzictwa kulturowego Podbeskidzia poprzez nadanie nowych funkcji kulturalnych drewnianym obiektom zabytkowym”. Obejmują sześć kościołów: w Polance Wielkiej, Grojcu, Gilowicach, Łodygowicach, Nidku i Osieku, a także XVIII-w. budynek, w którym znajdowała się niegdyś szkoła parafialna w Starej Wsi. Prace są niezbędne, by te obiekty przetrwały. Pięć z nich uległo już daleko idącej degradacji.